Challenge Kopenhagen

(Tekst: Peter Vocking, wedstrijddatum: 12 augustus 2012)

De dagen voor een hele is mijn stemming nogal wisselend, aan de ene kant heel veel zin om mee te doen. Maar aan de andere kant zie ik er ook enorm tegenop. Het blijft toch wel een een belachelijke afstand. Op wedstrijdochtend zit ik om 5:15 in de taxi. De buitengewoon vriendelijke chaffeur is erg blij eens een atleet rond te mogen rijden. Normaal gesproken rijdt hij dronken publiek rond deze tijd. Fijn om vroeg te zijn. Start in waves op een het Amager Strandpark, in een soort zeearm. Zout maar helder water, weinig golfslag en starten in zes waves maken het zwemmen een feestje. Keurig net binnen het uur weer op het droge precies volgens het vooraf bedachte schema.
Voor het fietsen was de strategie de eerste helft op gevoel en de tweede “gewoon” tempo rijden. Dat eerste lukte. Met mezelf afgesproken pas na 1, 2 -en 3 uur op mijn teller te kijken hoe hard het eigenlijk ging. Het ging lekker, telkens als ik keek zat ik precies op 37,5 km/u gemiddeld. Het weer is mooi en vooral het stuk langs de kust is genieten. Na 3 uur mocht ik van mijzelf constant op de teller kijken en was het zaak tempo vast te houden. Eten volgens schema, tegen heug en meug, maar met het oog op de marathon moet ik gewoon 5 powerbars op de fiets naar binnen werken. Gelukkig is er dorstlesser om de Powerbars weg te spoelen. Ondanks de in mijn beleving keurige afstand tot mijn voorganger krijg ik na 3 uur uit het niets een gele kaart en penalty van 4 minuten. Mopper, baal, baal, denk een topklassering te kunnen vergeten en ben heel boos op mezelf dat ik niet zit op te letten. Het gevecht in mijn hoofd begint weer, nog maar 50 km en dan alleen nog maar een marathon. Het blijft lastig om na een penalty negatieve gedachten uit te bannen. En voel ik daar ook niet mijn rug? Toch lukt het om de focus positief te houden dan maar op naar een PR. Uur 4 kan ik het tempo nog goed vasthouden, zak iets terug naar 37,0 p/u. Daarna terug naar Kopenhagen met wind tegen had ik het toch wel behoorlijk gehad, last van mijn rug en tempo zakt weg. Met uiteindelijk 36,8 gemiddeld terug in de wisselzone. Laatste half uur echt zwaar. Blij dat ik weer terug ben, snel schoenen aan, lang naar toilet en dan 4 eeuwige minuten wachten in de penaltytent.

Het lopen bestaat uit 4 ronden dwars door Kopenhagen, leuk en heel veel mensen langs de kant. Lopen heb ik ook weer op gevoel gedaan zonder op mijn horloge te kijken. Eigenlijk voelde het gelijk goed, de fietsvermoeidheid en rugpijn lijken wel verdwenen. Halverwege kijk ik op mijn horloge 1.34, best wel snel, goed voor de moraal. Ondertussen wordt de familie langs de kant steeds enthousiaster, lig heel goed in de race. Normaal gesproken heb ik tussen de 20 –en 30km altijd een enorme dip. Weet dat dat vooral in je hoofd is, heb me er tegen gewapend en het helpt. De benen voelen heel moe maar wandelen is geen optie. Blijven genieten, voor je het weet lig je weer in je bed en is het voorbij. Heel langzaam zakt het tempo iets, maar uiteindelijk is 3.20 op de marathon super. In mijn 8e hele triathlon met 47 jaar mijn PR met 20 minuten aangescherpt. Eindtijd 9.24.26, 36e overal en winnaar van mijn agegroup. Denk dat ik de lange afstand eindelijk een beetje in de vingers heb.

In dit filmpje op de site van een Deense tv-zender kom ik voorbij op 0:40