‘Eredivisie Rik’ over het NK Sprint in Amsterdam

Na een voor de Hellas heren nog niet eerder behaalde top 10 klassering in Weert streken we nu neer op het NK sprint in Amsterdam. De ambitie was om wederom top 10 te scoren want dat voelde toch wel erg goed.

Race ready!
Race ready!


100 gemotiveerde triatleten stonden aan de start van dit NK, 80 daarvan doen mee in een Eredivisie team en 20 atleten mochten starten op basis van hun ranking.

Ondanks dat ik het moet hebben van mijn zwemmen, kijk ik altijd op tegen het worstelen, ohh nee zwemmen.. Een brede startlijn zorgde ervoor dat ik redelijk ongestoord de eerste 150m kon afwerken. Bij de eerste boei probeerden 100 atleten zich door de binnenbocht te wringen, vanaf hier begon het worstelen wat resulteerde in een tand door de lip en een vermoeiende laatste 600m.

Nog geen idee hoe ik in het veld lag, sprintte ik naar mijn fiets, deed mijn pak uit, zette mijn helm op en rende met mijn fiets weg. Met een zo hoog mogelijk snelheid sprong ik op de fiets. Ik moest stevig aanzetten om naar een groepje van 3 man voor mij te fietsen, want stayeren mag bij de Eredivisie. Na 2km had ik eindelijk de gelegenheid mijn schoenen aan te doen en even rustig te ademen.
Tijdens het fietsen moest ik (van coach Gert) proberen in de groep te blijven en niet teveel energie te verspillen. In tegenstelling tot een “normale” triathlon is een stayerwedstrijd hollen en stilstaan. Dan weer volle bak in het rood fietsen en dan weer de benen stil. Al met al best pittig.

De 2e fietsgroep waar ik in zat, bestond uit 20 atleten en we waren op weg naar de wissel. Mijn tactiek was om al vroeg mijn fietsschoenen uit te doen en dan in de laatste km als de rest met zijn schoenen bezig was de groep voorbij te rijden en vooraan het parc fermer in te komen. Dit mislukte, de weg was te smal om er nog voorbij te komen. Op plek 10 van de groep kwam ik in het parc fermee aan.

Na een snelle wissel is het hardlopen een kwestie van afzien en vechten voor iedere positie. Na het eerste keerpunt zie ik hoe Dirk, Ferdinand en Sijmen in het veld liggen. Dirk nadert in hoog tempo en is druk bezig zijn voor Eredivisie begrippen zwakke zwemtijd goed te maken. Ferdinand zoekt zijn ritme maar heeft veel gegeven op de fiets en loopt wat minder hard dan hij normaal kan. Sijmen had goed gezwommen, maar kon zijn fietsbenen totaal niet vinden en moest op het lopen nog doorzetten om wat kostbare plekken goed te maken. Dirk zijn 28ste, mijn 33ste, Ferdinand zijn 62ste en Sijmen zijn 74ste plek brachten ons uiteindelijk naar een 14e plek in de teamuitslag. Niet wat we gehoopt hadden, maar wel verdienstelijk want het Eredivisie veld is erg sterk en de verschillen zijn klein.

Over een week, op 22 juni, starten we in Stein voor wederom een sprint afstand. Dirk, Ferdinand, Arie en ik gaan weer vol voor de top 10, maar Amsterdam leert ons ook dat dan alles echt goed moet gaan bij alle teamleden.