Enthousiast gemaakt door Kees Greidanus en Elke Schemann had ik me in november ingeschreven voor een 10km cross in Rijssen. En ach, omdat ik toch bezig was, schreef ik me gelijk maar in voor het hele ciruit van het Oosten, waar naast Rijssen ook crosses in Nijverdal , Holten, Wierden en Markelo deel van uitmaakten. Om in het klassement mee te tellen moest je voor 4 van de 5 wedstrijden in de uitslag voorkomen. Ik had al bedacht dat ik alleen Wierden niet mee kon doen, maar de rest wel.
De aftrap was dus in Rijssen. Samen met Kees en Elke maakten we de reis naar het verre oosten. Het was leuk om een aantal bekenden van mijn oude club TCT uit Enschede te ontmoeten, waaronder Brigit Landewe. Het is prachtig weer en de zon schijnt. Ik denk dat ik wat te warm gekleed ben met mijn lange broek en shirt met lange mouwen. De sfeer is zeer relaxed, er doen zo’n kleine 100 mensen mee aan de cross en de start is op de atletiekbaan. Het zijn 4 rondes van 2,5 km. Omdat ik geen idee heb hoe ik er voor sta, begin ik de eerste ronde rustig en een beetje achteraan. Ik zie Kees al snel in de verte verdwijnen. Het parcours valt mee, er zitten geen heftige beklimmingen in. Het is gewoon mooi door het bos. Na de eerste ronde haalt Elke mij in en besluit ik wat gas te geven. Het gaat lekker en ik haal wat andere dames in. Als ik na de vierde ronde finish, blijk ik tweede te zijn geworden, na de onverslaanbare Brigit. De prijs: een hele grote krentenwegge van wel 40 plakjes!!! Kees is in zijn categorie ook 2e geworden en krijgt net zo’n groot ding. De hongerklop heeft bij ons geen kans vandaag en in een goed humeur rijden we weer terug.
In december volgt de tweede cross in Nijverdal en ben ik samen met Kees op pad. Ik heb geleerd van de eerste cross: ik start zoveel mogelijk vooraan in korte broek en shirt met korte mouwen. Dit keer is het parcours een stuk zwaarder met een aantal technische stukken erin. Die liggen mij echter wel, ik merk dat de vrouwen die mij bij de start voorbijschoten op het technische stuk hun voorsprong inleveren en al snel lig ik weer tweede achter Brigit. Ook Kees weet weer een tweede plek te bemachtigen en dit keer krijgen we allebei een heerlijke taart. Jammer dat-ie nog een beetje bevroren is, maar van het stuk dat ik op de terugweg op het dashboard heb gelegd kan ik steeds meer stukjes afknabbelen. Heeerlijk!
In januari is het tijd om naar Holten te gaan en rijd ik er samen met Cees van Houten naartoe. Elke is daar al, samen met een aantal andere Hellenen, waaronder Gerrit Bouhuis die ook meedoet aan cross. Een hele afvaardiging dit keer dus. Het is koud, het heeft gesneeuwd en het parcours ligt er gladjes bij. Door de organisatie is er zand gestrooid op de meest gladde stukken. Vandaag is Brigit er niet bij dus ik bedenk dat ik vandaag een gooi kan doen naar de eerste plaats. Net als de vorige keer start ik weer zoveel mogelijk vooraan, in korte broek en shirt, jaja, zelfs in deze kou. De dame die steeds net achter mij eindigt schiet er weer vandoor, maar na het eerste technische stuk ben ik haar gepasseerd en zie ik haar niet meer. Ik loop geconcentreerd, het is af en toe lastig met de gladde stukken. Gerrit loopt mij in de derde ronde in lichte tred voorbij. “Goed zo Roos” roept hij in het voorbijgaan. Het parcours valt me mee en ik weet inderdaad als 1e dame te eindigen en, heel knap, Elke wordt 3e! We zijn benieuwd naar onze prijzen, want we zien een heleboel boodschappentassen staan. Twee daarvan zijn voor Elke en mij en we zijn als een kind zo blij met onze boodschappen, ideaal voor de triatleet: snelle Jelles, sultana’s, sportdrank etc. Daarnaast voor elke deelnemer een rookworst, past goed bij het weer.
De wedstrijd in Wierden kan ik niet, dus het Elke’s beurt om de tweede plek te halen. Dat doet ze heel goed, na Brigit, maar voor de dame die eerder altijd voor haar eindigde!
In maart is het alweer tijd voor de laatste wedstrijd van het circuit. Dit keer gaan Elke en ik naar Markelo. Daar komen we ook Monica Gorska en Jeroen Swildens tegen, gezellig! Wat een pittig parcours: op een rondje van 2,5 km zijn er twee pittige heuvels en een lange trap te overwinnen en dat moet vier keer! Het eerste rondje gaat het nog wel, maar ik ga veel te hard weg. Het derde rondje is het beste er wel vanaf dus ik ben blij als ik na het vierde rondje kan finishen. Wederom als tweede dame na Brigit en Elke eindigt als derde dame! Ook dit keer krijgen we een tas met boodschappen, dit keer gevuld met snoep, mjammie. Omdat het de laatste wedstrijd van het circuit is, wordt ook het eindklassement opgemaakt. Elke is hierin als 4e geëindigd en ik als 2e dus wij mogen wederom prijzen in ontvangst nemen, dit keer een envelopje waarmee we boodschappen kunnen gaan doen!
Ik heb het circuit met veel plezier gedaan. Prachtige omgeving, uitdagende parcourtjes, relaxte sfeer, overzichtelijk aantal deelnemers en uiteraard de prettige prijzen in natura. Eet smakelijk!