Hellas bij de Teamtriathlon Arnhem 2015: Winst 2eDivisie Heren én dames – door Bart van der Wal

2 seconden! Slechts 2 seconden was het verschil… Maar net als vorig jaar pakte we met de Hellas heren weer de winst bij de openingswedstrijd van de 2e Divisie triathlon. De Hellas dames deden hetzelfde, al hadden zij met een dikke minuut voorsprong op de nummer 2 wat meer marge. Bij ons was het nipt, maar als we de wedstrijd terug kijken zien we dat elk van de gedane inspanningen cruciaal was. In dit verslag een terugblik. En ook wat tips voor anderen die ook een teamwedstrijd willen doen.

Hellas Teamtriathlon Arnhem_heren 2e divisie_3
In de week naar aanloop van Arnhem hoorde ik – Bart – dat ik toch in Arnhem mocht starten. De dag stond al vrij gepland in de agenda, nadat ik al als 1e reserve kwam te staan. Na Ron viel ook Joost (Rink) uit met wat rugklachten (tijdelijk ga ik vanuit), maar zo mocht ik dus aantreden voor de 2e Divisie! Ik start dit seizoen verder in principe in de 3e Divisie, maar het was zeker gaaf om even één divisietreetje hoger een teamtriathlon te kunnen doen. Te meer omdat de teamtriathlon in Enschede – mijn voormalige thuiswedstrijd en dit jaar openingswedstrijd voor de 3eDivisie – niet in mijn planning past. In mijn team zaten verder Jochem Duijnhoven – nieuw in het Divisie gebeuren -, Mark Dekker – die vorig jaar ook 2e Divisie deed – en Arie Nimberg – die vorig jaar na Arnhem promoveerde naar de 1e- en zelfs EreDivisie, maar nu weer 2e Divisie, na het krijgen van een wolk (of twee wolken?) van een tweeling afgelopen winter én het bijbehorende slaapgebrek.

In die ´degradatie´ van mij (en Arie) speelt ook het stijgende niveau binnen Hellas een rol. Er is een opmars gaande! “36 is het nieuwe 38”, viel me op toen ik een keer bij de looptraining was en Kees de lijstjes per loopgroepje opnoemde. Ik ben zelf voor het moment content net sub 40 minuten te lopen op de 10km. Maar nu dus toch 2e Divisie, waar ik meende ook wel een steentje bij te kunnen dragen. Van de winter had ik mijn zwemniveau weer wat opgekrikt ‘dankzij’ een loopblessure, maar zeker ook door de speciale divisie zwemtrainingen in Zeist. Lekker bij mij om de hoek! Verder heb ik aardig wat ervaring met teamtriathlons, al sinds 2004, toen deze wedstrijdvorm voor het eerst in Nederland aankwam in Enschede. Sindsdien heb ik er heel wat gedaan, tot en met de 1e teamtriathlon in Arnhem vorig jaar, na Enschede de 2e plek waar een dergelijke teamtriathlon wordt neergezet. Een teamwedstrijd is toch echt anders dan een individuele wedstrijd, en vraagt van alle deelnemers een andere mindset en aanpak. Ego’s mogen en moeten even aan de kant gezet worden…

Pang! De start. Tijdens het zwemmen bleven we redelijk elkaar. Arie ging op kop en zijn doel was een constant tempo gericht op onze langzaamste zwemmer. Door op het startsignaal alle vier naast elkaar te starten kun je een paar seconden pakken. Althans ten opzichte van het alternatief dat de achterste even wachten om zo direct in ‘waaierformatie’ te kunnen starten, zoals je sommige teams ziet doen. Maar door de niveauverschillen binnen een team lig je na 1 of 2 banen automatisch in waaierformatie en kun je daarna gewoon ‘rechtshouden’. Bij een gezamenlijke start kan een snelle kopzwemmer ook wat harder starten. Maar Arie startte bij ons wellicht wel wat te voortvarend, want er viel een gat, zodat Mark effectief ook een aantal banen op kop moest zwemmen. Ik startte zelf achteraan om vanaf daar wat aan te duwen. Jazeker, duwen, je leest het goed!

Na 7:43 kwamen we met z´n 4-en tegelijk uit het water. Helaas kregen we meteen een tijdstraf van 10 seconden aan onze broek. Eén zwemmer had de hand niet op de kant liggen op het moment van starten zoals verplicht was. De betreffende hand lag op dat moment op de startknop van diens horloge, dus die actie had ons geen enkele seconde voordeel opgeleverd, jammer maar helaas. Even een leermomentje voor de toekomst! Het betreffende jurylid was ook wel erg streng. Niemand minder dan onze eigen Daan Hoogland, die waarschijnlijk elke schijn van partijdigheid wilde vermijden?

Die 10 seconden was 5x zoveel als het uiteindelijke verschil tussen ons en de nummer 2 Aloha. Maar dat wisten we op dat moment natuurlijk nog niet. En ook niet dat we tijdens het zwemmen ervoor ook al een halve minuut op ze verloren hadden…

De wissel ging verder wel goed (hier maakten we een groot deel van onze straftijd weer goed ten opzichte van de Alohaanse concurrenten). In de wissel ontstonden wel wat verschillen, maar in de eerste kilometer vals plat omhoog kwamen we weer bij elkaar. Tot nu was de wedstrijd een beetje chaotisch verlopen, maar nu we herpakten we ons en begonnen we werkelijk prachtig te draaien. We moesten 20 km fietsen, 2 ronden van 10 km. Op het Arnhems parcours is eigenlijk geen meter vlak. Het is nergens ´Limburgs’ steil, maar er zijn wel redelijke lange stukken klimmen en dalen en de rest is vals plat omhoog of naar beneden. We fietsten goed samen, kop over kop, waarbij Arie de langste stukken kopwerk deed. Steil naar beneden heb ik niet op mijn teller gekeken, maar vals plat naar beneden stond hij wel op 50 en de stukken omhoog heb ik nooit lager dan 35 km/h gezien.

Ik zat goed af te zien, maar was blij dat ik kon meedraaien en af en toe ook even op kop kon fietsen. Lange kopbeurten doen zoals Arie zat er voor mij niet in. Maar omdat ik verwachtte er aan het begin van het lopen af te moeten, wilde ik me wel een beetje leegfietsen in het teambelang. Nieuwkomer Jochem fietste ook sterk, het heuvelachtige parcours leek hem ook goed te liggen. Mark had bij de kwalificatie in Hilversum laten zien dit jaar hard te fietsen, maar had in Arnhem een wat mindere dag. Hij had ook de langzaamste 1e wissel van ons, maar daarna had hij hard doorgereden om aan te sluiten en zo wel de snelste fietstijd van het hele (!) deelnemersveld. Na 20 km en 30:05 denderde hij het parc fermée weer binnen samen met Jochem (30:21), Arie (30:22) en ik (30:26).

Tijdens het fietsen hadden we 3 kwart minuut goedgemaakt en lagen nu zo’n 15 seconden voor op de Alohanen. Maar die liepen wel harder…

De 2e wissel ging ook goed, maar het lopen ging meteen heuvelop en ik merkte dat het teamtempo mij iets te hoog lag. Jochem liet zich nog even zakken en probeerde mij ‘op te rapen’, maar nu was het moment om de geplande tactiek ook uit te voeren; de 3e tijd geldt… Nogmaals, we konden het niet weten, maar de Aloha mannen liepen seconde voor seconde op ons in. Arie, Jochem en Mark liepen dus bij me weg en op het glooiende en bochtige parcours zag ik ze al snel niet meer voor me. Mark was nu bij het lopen ‘de zwakste schakel’.

Hellas Teamtriathlon Arnhem_heren 2e divisie_2

In mijn eentje erachter had ik gelukkig ook nog wat teams om me heen om me op te trekken bij het lopen. Toen ik na 2 ronden terugkwam in het zwembad waren een dikke minuut voor mij Jochem, Arie en Mark al binnengekomen. Met z´n drieën naast elkaar over de finishlijn, allen in dezelfde seconde!

Tijdens het lopen heeft Hellas 12 seconden verloren op de concurrenten van Aloha. Bij de finish zaten ze nog precies 1 seconde voor de snelste 2 en 2 seconden voor hun 3e man. Aloha finishte namelijk niet helemaal in één lijn. Tijdens de 17:50 hardlopen had er dus eigenlijk 1 seconde minder hard geduwd hoeven te worden…

Hellas Teamtriathlon Arnhem_heren 2e divisie_1

De 2e wedstrijd in de 2e Divisie Noord is de achtste triathlon in Nijeveen op zaterdag 13 juni.

Links:
http://www.teamtriathlon.nl/
http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2015/apr/26/arnhem/index.html
http://www.2edivisietriathlon.nl/