Trail des Fantomes! Kom maar op met die spoken! – door Kim Hooijmans

Op vrijdagmiddag stap ik met Robbert en Youri, voldoende bagage voor een 2-weekse kampeertocht en een dosis gezonde zenuwen in de auto. Maaike, Xander, Lisette, Jochem en Sarah zijn al onderweg. Dit weekend is het namelijk raceweekend: De Trail de Fantomes, ook wel bekend als één van de zwaarste Trail in de Benelux. Wat uiteraard de reden is dat ik sta te springen om deze uit te proberen! Nu moet ik er wel meteen eerlijk bij vertellen dat ik de een na kortste afstand, namelijk de 20km loop. De hoofdafstanden van dit weekend zijn de 31, 53 en 75 km. Bizar! Maar met meer dan 800 hoogtemeters hoef ik me geen zorgen te maken dat dit hoe dan ook een grote uitdaging gaat worden. Maaike loopt met 31km de langste afstand van de groep.

Na aankomst in het huis wordt het weekend ingeluid met een BBQ in de avondzon. Na wat drankjes en het trainen van onze buikspieren met het spel ‘thirty seconds’, liggen we er toch nog om een redelijk schappelijk tijd in. Zaterdag gaan we alvast de omgeving verkennen en onze trail-skills oefenen (lees: als een stel losgelaten honden door de het bos heen rennen!) Heerlijk!

Hellas_TraildesFantomes_1

Na een eerste lunch bij de La Chouffe brouwerij strijken we net voor de regen losbarst neer in een pizzeria voor lunch nummer 2. De pizza is heerlijk (uiteraard alleen besteld vanwege de hoognodige koolhydraten… Nog voordat we in supertempo de pizza verorberd hebben ontvangen we een telefoontje van Xander die, terwijl wij op pad waren, een deel van het wedstrijdparcours heeft gelopen. De medelingen, ‘het gaat niet zo snel als verwacht’ en ‘het gaat best steil omhoog hoor’, zorgen ervoor dat de raceinfo met de hoogteprofielen nog een keer op tafel gelegd worden. Tijd voor een plan de campagne. De rest van de dag zijn we bezig met voorspellen wat onze eindtijd zal zijn en laten we eerlijk zijn: we hebben echt geen idee! In de avond weer hilarische taferelen tijdens het spelletje ‘thirty seconds’, maar ook hier zijn we verstandig en worden niet alle ingeslagen liter flessen La Chouffe opgedronken, maar gaan we braaf op tijd slapen want morgen is het race day!

Tegen alle weersvoorspellingen in worden we wakker in een zonovergoten La Roche. Na een enorm ontbijt vertrekken we richting de start. De zenuwen slaan om in gewoon ontzettend veel zin hebben in de mooie trail die gaat volgen. Tijdens de start wensen we elkaar veel plezier en beginnen we ieder ons eigen avontuur.

Vrijwel meteen na de eerste bocht begin ik aan mijn eerste klim en ik moet eerlijk zeggen dat de moed me hier al een beetje in de schoenen zakt, omdat het al meteen vrij pittig is. Gelukkig volgt er na elke bergtop een heerlijke afdaling waar ik mij dan ook redelijk onbezonnen naar beneden laat vliegen. Als ik voor het eerst op mijn horloge kijk zie ik dat er al 8 kilometer op zit. Ik ben zo geconcentreerd bezig geweest met het ontwijken van boomstronken, stenen en modderpoelen dat de tijd voorbij is gevlogen.

Bij de verzorgingspost kom ik Sarah tegen. We drinken wat, eten winegums en Luikse wafels ( ik doe me vooral te goed aan de wafels) en we trekken een eindje samen op. Bij kilometer 13-14 heb ik na een flinke klim een enorme dip. Mijn benen voelen zwaar en ik lijk nauwelijks vooruit te komen. Ik weet dat de zwaarste klim nog moet komen en daar maak ik me dan ook zorgen over. Ik maak wat praatjes met wat leuke Belgen (al versta ik ze nauwelijks), maar het leidt af en ik voel me langzaam aan weer beter. Vlak voor de laatste klim bij kilometer 15 is de laatste verzorgingspost. Ik kom even op adem en bereid mezelf voor op de laatste 5 kilometer.

Hellas_TraildesFantomes_2

De laatste klim is zoals verwacht zwaar, maar gelukkig kort en tegen alle verwachtingen in vind ik hem zelfs meevallen! Als ik de top bereik vraag ik me zelfs af of er om de hoek toch niet stiekem nóg een bergtop op me wacht. Ik vraag het aan een mede-trailer en die verteld me dat het vanaf nu alleen bergaf is! Ik maak van binnen (en van buiten waarschijnlijk) een vreugdesprongetje. Ik versnel en ineens ben ik zo goed als alleen, ik kom het bos uit en ben omringd door vergezichten, uitgestrekte weilanden, bloemenvelden en heuvels. Ontzettend mooi!

Zo snel als ik kan baan ik me een weg naar beneden, als toetje wacht de verkoeling van de rivier de Ourthe op me, die ik vlak voor de finish moet oversteken. De laatste honderd meter geniet ik van de toeschouwers en mede-trailers die al gefinisht zijn en klaar staan om de rest aan te moedigen!

Eenmaal over de eindstreep veranderd mijn glimlach in een ‘big smile’. Het zit erop! En wat een ervaring rijker. Aan de rand van de Ourthe wacht ik op de rest, die een voor een het water over steken. Onze bikkel Maaike trakteren we nog op een Hellas ere-haag! Als we allemaal binnen zijn, zie ik dat iedereen even voldaan en happy uit deze trail is gekomen. Stuk voor stuk compleet verslaafd!

Hellas_TraildesFantomes_3

We sluiten het weekend af met een etentje waar we nagenietend onze ervaringen uitwisselen. Uitgeput rijden we daarna nog terug naar Nederland waar we stiekem al de agenda’s er bij pakken om ons volgende trail(weekend) te plannen.

Hellas_TraildesFantomes_4