Wat ontzettend gaaf om te winnen bij de Eredivisie Triathlon en het is zeker één van mijn geluksmomenten. Samen met mijn teamgenoten van Hellas hebben we in de laatste en beslissende wedstrijd weer het hoogste podium gehaald. En dit betekende ook de overall winst in de Eredivisie. Hoe ontzettend leuk om, voor het derde jaar achter elkaar, Nederlands kampioen te zijn. Trots!
We kregen het niet cadeau
We kregen het in Almere niet cadeau. Lang lagen we tweede in de wedstrijd. De laatste wedstrijd van de Eredivisie werd houden over de afstanden 300 meter zwemmen, 7 kilometer fietsen en 2,5 kilometer lopen. Alle vier de deelnemers van een team moesten 1 voor 1 deze afstand afleggen. Een soort estafette dus. Ik mocht als eerste starten van mijn team. Het ging heel goed. Na het zwemmen lag ik derde en bij het lopen kon ik nog een deelneemster inhalen. Wel zag ik toen tot mijn grote schrik dat ik straftijd had gekregen. “Hoe kon dat? “ Ik dacht dat ik alles goed had gedaan, maar uiteindelijk bleek dat ik mijn fiets aan 1 handgreep had opgehangen in de wisselzone. Ja, in de Eredivisie zijn strenge regels! Dus 10 seconden straftijd voor mijn team. Balen! Dit maakte de wedstrijd voor ons nog erg spannend. Jasmijn, die als laatste startte zou de straftijd uitzitten in de strafbox. Dus we moesten wel voorsprong opbouwen. Lang zag het er niet naar uit dat we deze voorsprong konden opbouwen. Jony en Sione deden het super, maar we bleven het tweede team in de wedstrijd. Jasmijn kon met een super sprint tijdens het zwemmen de eerste dame in de wedstrijd inhalen en de benodigde secondes voorsprong opbouwen. Yes!! We gingen als winnaars over de finish. We hebben Linda, die de dag ervoor haar eerste hele triathlon had gefinisht en flink spierpijn had, meegenomen de finish over.
Van links naar rechts: Mijn Eredivisie Team van Hellas bestaat uit Jony Heerink, Linda van Bemmel, ikzelf, Sione Jongstra en Jasmijn van der Burgt. Sione is in mei bevallen van een dochter en kon de laatste wedstrijd in Almere alweer meedoen. Wat een topper!
Meteen na de finish ben ik door Eredivisie Triathlon gefilmd. Zij maken elke wedstrijd een reportage. Het is een leuk filmpje geworden, je kan hem hier bekijken.
Op naar Nice in Frankrijk
Nu hebben we nog één wedstrijd in het verschiet. Op 4 oktober starten we met ons team samen met de heren van Kalas uit Eindhoven bij de ETU Triathlon Clubs European Championships. Eerder dit jaar bij de Eredivisie Triathlon in Amsterdam hebben wij ons hiervoor gekwalificeerd. Het is een wedstrijd waarin twee dames met twee heren in één team meedoen. We starten met twee teams aan de wedstrijd. Ook deze wedstrijd is weer in estafette vorm. Super spannend dus! We hebben er heel veel zin in.
Wat gaan we doen?
De wedstrijd zondag is in estafette vorm. We starten dus om de beurt. Ik start samen met Sione en twee heren van Kalas in een team. Jony en Jasmijn starten in het andere team. De wedstrijd is heel kort. Per persoon zwemmen we 300 meter, fietsen 6,8 kilometer en rennen vervolgens nog 1,8 kilometer. De wedstrijd is rondom de Promenade des Anglais, midden in Nice. Zwemmen doen we daar in zee. Ik heb totaal geen verwachtingen. Ik denk dat onze Duitse en Engelse concurrenten veel beter zijn. Maar we gaan ons best doen en genieten.
Wat een spullen!
De wedstrijd duurt per persoon ongeveer 30 minuten, maar toch moet mijn fiets mee in het vliegtuig. Ik mocht hiervoor gelukkig een fietskoffer lenen van een clubgenoot uit Apeldoorn. Dank je Nicolette! Ik heb één keer eerder mijn fiets in het vliegtuig mee op reis genomen. Maar ook dit keer stond ik weer versteld hoe groot zo’n fietskoffer is. Hij past maar net in onze auto. Inpakken is ook nog niet zo gemakkelijk. Alles moet los en het past maar net. Wel handig dat er in alle gaten en hoeken nog kleine spullen passen. Dus handbagage is verder voldoende. Het is toch al genoeg sjouwen.
Seizoen voorbij en dan?
Na Nice zit mijn triathlonseizoen er op. Als ik toch helemaal die kant op ga voor een wedstrijd, ga ik er ook maar van profiteren. Ik heb wat extra dagen bijgeboekt en ga lekker genieten van (hopelijk) zon, zee, strand en de mooie omgeving in Zuid-Frankrijk.
PS: De fotocollage is gemaakt door mijn trotse ouders. Geweldig!