7 weken, 7 wedstrijden, 6x podium

(Tekst: Dirk Wijnalda)

Dat lijkt veel en zwaar maar eigenlijk valt het best mee en is het goed vol te houden als de basis maar goed is. Het voordeel van veel wedstrijden is dat je ook veel rustdagen hebt en verder voornamelijk rustige of korte trainingen doet. Belangrijk is om goed aan te voelen wat je wel en niet kunt doen aan trainingen. Verder is een wekelijkse massage zeker aan te raden om de spieren soepel en blessurevrij te houden. Niet elke wedstrijd zal een maximale prestatie opleveren of perfect verlopen maar daar leer je weer van en maakt je beter voor de volgende race. Hieronder een overzichtje van mijn races van de afgelopen weken.

29 april NK Powerman Duathlon: De eerste belangrijke wedstrijd van het seizoen. Een NK met podiumkansen dus zeker geen “trainingswedstrijd”. Dat bestaat voor mij überhaupt niet, een wedstrijd kan ik niet met de handrem erop doen. Natuurlijk, de ene keer ben je meer gefocust en heb je wat extra rust genomen maar voor de rest is het gewoon het maximale eruit halen in een wedstrijd. Deze wedstrijd voel ik en me fit en scherp en ga ik voor het NK podium. De eerste run van 15km is zwaar daarna kom ik beter in mijn ritme met een mooie 2e plaats tot gevolg. Tevreden? Zeker. Een flinke prikkel ook voor mijn lichaam en daar hoop ik de rest van het seizoen nog profijt van te hebben.

5 mei Kwart Breukelen: Zes dagen na de Powerman, dat is kort, te kort. Ik heb nog veel spierpijn in de kuiten en heb de afgelopen week bijna niet getraind. Maar toch ik moet hier mijn titel verdedigen, dus doe ik mee. Ideaal zou zijn als ik bij het zwemmen kan bijblijven en op het fietsen verschil kan maken, dan heb ik wat speling bij het hardlopen. In het eerste onderdeel faal ik en loop anderhalve minuut schade op, omdat de beenspieren niet soepel zijn besluit ik een zwaar verzet te rijden en dat gaat heel goed, ik weet de achterstand om te buigen in 1 minuut voorsprong na het fietsen en kan de wedstrijd gecontroleerd uitlopen.

13 mei Eredivisie Enschede: Na Breukelen is het herstel goed geweest, ik heb goed kunnen trainen en ook gister nog 5 uurtjes gemaakt. Vandaag eerst een individuele 1/16de triathlon. Die gaat niet heel goed, ik maak wat foutjes en kom nooit in mijn ritme. In de middag de team triathlon, we draaien prima en we laten weinig liggen, ik heb het voordeel dat ik de snelste loper van het team ben en hoef in het laatste onderdeel niet heel diep te gaan. Dat scheelt toch weer in het herstel.

27 mei OD Heerenveen: 2 weken heel behoorlijk kunnen trainen met flink wat fietskilometers. Dat was ook wel even nodig. In juli staat er al weer een Ironman op het programma en daarvoor moet ik wel wat afstand in de benen hebben. Voor het eerst in het buitenwater vandaag, ik was er nog niet aan toe gekomen. Het valt niet tegen, ik verlies wel 2 minuten maar weet dat op de fiets weer goed te maken en met een minuut voorsprong de wissel in te gaan. Fietsen gaat echt geweldig de laatste tijd. Hoe kan dat? Het is vooral iets mentaals, ik wil echt zo hard mogelijk fietsen en denk daarbij niet aan het volgende onderdeel, dat zien we dan wel weer. Bovendien fiets ik minder in training (tijdgebrek) waardoor de benen wat frisser zijn in de race. Ik win de wedstrijd uiteindelijk met ruime voorsprong.

3 juni NK Halve Triathlon Nieuwkoop: Belangrijke wedstrijd vandaag maar ik voel me niet top. Na mijn lange fietstocht op pinkstermaandag toch een dipje gehad, keelpijn verkoudheid. Zelfs nog getwijfeld of ik wel mee zou doen maar op zondagochtend voel ik me wel aardig. De wedstrijd gaat, op het zwemmen na, nog buitengewoon goed. Ik ben hier nooit sneller geweest op de fiets en het looponderdeel was ook een PR en dat kwam zeker niet door de weersomstandigheden. Het was weer niet fraai. Wel een mooie bronzen plak verdiend op het NK. Meer dan verwacht maar ik ben ook echt wel even helemaal op nu.

9 juni OD triathlon Huizen: De hele week verkouden geweest, Nieuwkoop heeft zijn sporen nagelaten. Bijna niet getraind deze week, paar keer kort gezwommen, 2 maal anderhalf uur uitfietsen en 2 loopjes van 6km met enkele versnellingen. Maar triathlon Huizen is een leuke wedstrijd en ik voel me vandaag prima en gemotiveerd. Vanaf het begin gaat het goed, na een paar km fietsen lig ik al op kop en heb de wedstrijd onder controle. Alles gaat volgens plan vandaag zelfs de wissels zijn goed. En ach, het weer laat zich weer eens van zijn ruige kant zien, het zit niet mee dit jaar, maar eerlijk gezegd heeft het wel wat en blijkbaar kan ik er goed mee omgaan. Mijn kilometers heb ik vandaag ook gemaakt door heen en terug te fietsen, lekker efficiënt.

17 juni OD triathlon Amsterdam – Van tevoren de deelnemerslijst bekijkende was mij al duidelijk dat een tweede plaats goed mogelijk zou zijn en een overwinning een heel lastige opgave zou worden. Op die lijst stonden namelijk onder andere Martijn Boot en Erik-Simon Strijk. De eerste heb ik in Huizen met 2 minuten verslagen, maar door Strijk ben ik in Nieuwkoop met 5 minuten verschil naar de 3de plek verwezen. Goed, elke race is anders, maar de verhoudingen waren duidelijk. Ook de organisatie bleek dit goed door te hebben en had ons drieën voor de race uitgenodigd om gepresenteerd te worden aan de race-sponsoren. Nooit eerder zoiets meegemaakt maar wel een goed idee voor wat extra exposure van atleten en sponsoren.

Mijn strijdplan ging uit van een overwinning en daarvoor moest ik maximaal zwemmen om een zo klein mogelijke achterstand op te lopen. Op papier was ik namelijk de mindere zwemmer. Vervolgens proberen de verloren tijd zo snel mogelijk goed te maken door een strakke wissel en gelijk gas te geven op de fiets om daarna misschien op het eind van het fietsen nog een uitlooppoging te kunnen doen. En dan bij het lopen alles geven om de concurrent voor te blijven.

Deel 1 van het plan verliep uitstekend, slechts 40 sec achterstand op de kop in 1500m is voor mij heel goed, al denk ik wel dat het zwemparcours zo’n 200 m te kort was aan de tijden te zien. De wissel was naar behoren en op de fiets reed ik al snel naar de derde positie maar op de koploper werd de achterstand maar niet kleiner. Sterker nog, ik verloor tijd. Lastig was het ook, 8 maal heen en weer met dus 2 keerpunten in elk rondje. Bij een keerpunt stond je volledig stil en dan kost het veel kracht om weer op snelheid te komen. Na 3 rondjes kon ik positie twee van M. Boot overnemen en zelfs een gaatje slaan. Met ruime achterstand op ES Strijk, die op kop lag, begon ik aan het lopen. Er viel niet veel meer te halen. Mijn tweede plek was wel veilig en eerste onhaalbaar. De eerste 2 kilometer lopen gingen nog een beetje stroef, maar daarna zat ik in een goed ritme en kon ik mooi als tweede finishen.

Ik vind het heerlijk, triathlon raceseizoen, de mooiste tijd van het jaar!

Blog: Powerman Horst

Tekst: Jeroen Karamat Ali

Powerrrrrr
Volgens een ervaren Hellas-lid, staat deze wedstrijd bekend als de langste en zwaarste duathlon van Nederland: de Powerman in Horst. Ik heb onderdak geregeld in de buurt van de start, zodat ik niet al te vroeg hoef op te staan. Bijkomend voordeel is dat ik de omgeving alvast kan verkennen. Natuurlijk uitermate belangrijk voor de visualisatie tijdens de wedstrijd. Vrijwilligers zijn druk bezig de hekken neer te zetten, spandoeken op te hangen en de speakers te testen.

Ijs
Vanachter een heerlijk kopje cappuccino bij de lokale ijssalon bekijk ik het op mijn gemakje. Ondanks dat ik een heus ijsmonster ben, laat ik de aantrekkelijke ambacht even links liggen, wetende dat er thuis na de wedstrijd een liter stracciatella klaar ligt. Nee inderdaad, dat is geen sportvoeding, maar ik denk altijd maar zo: je lichaam moet zo af en toe ook de slechte dingen kunnen onderscheiden.

Wisselzone
Op de wedstrijddag krijg ik een mooie plek in de wisselzone. Van mijn trainer heb ik al gehoord dat de ETU-regels gelden tijdens de wedstrijd, dus ik zorg ervoor dat mijn fiets op de juiste manier (met het voorwiel in de rijrichting en opgehangen aan het zadel) in het rek hangt. Mijn redelijk nieuwe Cube valt in het niets tussen de meest fantastische bikes. Er staat voor een fortuin aan fietsen.

Ik twijfel of ik mijn fietsschoenen in of naast de vuilniszak zal leggen. Ik weet niet zeker of het gaat regenen. Strijders om me heen twijfelen niet. Zij stellen alles netjes op om zo snel mogelijk te kunnen wisselen. Ik volg hun voorbeeld.

Start
In het startvak spreek ik mezelf nog even aan: “Jeroen, geniet er van. Eindelijk is het zover. Laat je niet gek maken en ook al ga je pijn krijgen. Blijf genieten. Dit is je eigen keuze. Kom op!”

Mijn trainer heeft mij gewaarschuwd niet te gek te doen tijdens de eerste ronde. Na de eerste paar honderd meter hoor ik mijn naam en zie ik Hellas-trainer Suus langs de kant. Ah, een medestander. Wat fijn. Halverwege haak ik aan bij een groepje Engelsen en besluit in hun slipstream te blijven hangen. Tot het einde blijf ik achter de mannen hangen en onderdruk de drang om aan te zetten. Na 15 kilometer in 01:08:00, kom ik bij mijn fiets. Ik ben tevreden met deze doorkomst, want ik had gerekend op een tijd van 01:15:00.

Ik verlies wat tijd, omdat ik naar het toilet moet. Waarschijnlijk heb ik iets toch niet helemaal goed gedaan in de voorbereiding, maar ja… beter dat zeurderige gevoel kwijtraken dan op de fiets proberen te plassen.

60K fietsen
Helm op, schoenen wisselen, fiets pakken, rennen en hop de fiets op. Ik begin aan de eerste van drie rondes van 20 kilometer. Na 100 meter hoor ik mijn bidon vallen. ‘Laat maar gaan,’ denk ik. ‘Ik pak onderweg wel een bidon aan bij één van de drankposten.’

De eerste ronde voelt goed. Ik heb het gevoel dat ik voor mijn doen heel snel rijd en het lukt mij lange tijd in de tijdrithouding te zitten. Voorheen lukte mij dat nog niet zonder ongemakken. Ondanks mijn eigen snelheid, sta ik te kijken van de gasten die mij inhalen. Pffft, dat is pas knallen.

Tegenwind
Tijdens de tweede ronde, komt de klad in mijn snelheid. Het lijkt alsof de wind ineens met mach2 is toegenomen. Mijn gemiddelde snelheid duikt onder de 30. Bij 50 kilometer word ik het zat. Inmiddels ben ik door een dame ingehaald die ik de ronde ervoor voorbij ben geraasd. “Kom op jonguh. Nog effe! Denk eraan: de herinnering duurt heel lang!” roep ik tegen mezelf.

Ik heb het gevoel dat ik nog de enige op het parcours ben. Bij het ingaan van mijn derde ronde is winnaar Joeri Vansteelant net gefinisht! Ik blijf lekker trappen en zie het centrum opduiken. Daar weet ik dat het tempo iets omlaag moet vanwege de vele bochten. Dit geeft mij alvast mentale rust voor het laatste onderdeel.

Overgang
Nu begint het deel waar ik het meest tegenop zie. De overgang van fietsen naar lopen. Ik heb dat in verschillende triathlons en de duathlon Hilversum al als pittig ervaren. Deze keer is het niet anders. Mijn kuiten en bovenbenen voelen heel zwaar. Ook na een kilometer lopen, is dat niet veel anders. Het lukt mij niet het gevoel eruit te lopen. Inmiddels geeft mijn Polar bijna 3:30 aan. De derde en laatste ronde word ik gesterkt door de gedachte dat ik er bijna ben en dat het mij gaat lukken dik onder de 4 uur, mijn streeftijd, te finishen.

Finish
En daar komt dan de glorieuze finish… handen omhoog… oerkreet eruit… wat heerlijk! Een 3:52 uur lang durende rollercoaster! Ik vond het zwaar, het voelde heftig, maar ook heroïsch. Het voelt goed te kunnen zeggen dat ik ‘die zwaarste van Nederland’ ben gefinisht als 67e Nederlander. Kom maar op met de volgende uitdaging!

Drie, twee en één in Horst

Nog nooit was de Hellasploeg bij de grootste en zwaarste duathlon van Nederland in Horst zo groot. Maar liefst negen Hellas atleten stonden aan de start in deze editie die sterker bezet was dan ooit, omdat er naast het gebruikelijke Nederlands Kampioenschap deze keer weer de samenwerking met de ITU en ETU was gevonden. Met een officieel Europees kampioenschap als resultaat. Daarnaast leverden wij twee juryleden Suus en Daan en mocht Jan de prijzen voor de Nederlandse Kampioenschappen uitreiken namens de NTB.

May was vorig jaar de sensatie bij de vrouwen door overall 2e en 1e bij het NK te worden. Deze keer was ze weer sneller en bevestigde daarmee haar progressie. In het sterke veld een achtste plaats overall en derde bij het NK.

Dirk pakte als regerend Nederlands kampioen op de hele triathlon in zijn eerste deelname aan een duathlon kampioenschap direct een tweede plaats op het NK duathlon en was 11e overall. Voor Dirk was het als specialist op de lange afstanden een inhaalrace, die hem nog tot op anderhalve minuut van de Nederlands kampioen Wim Nieuwkerk bracht.

Bert mocht de gouden medaille in de klasse M65 van zowel het NK als het EK mee naar huis nemen. Hiermee bevestigde hij opnieuw zijn ongeslagen status in zijn agegroep sinds de eerste editie van deze wedstrijd in 1995. Sterke uitslagen vielen er daarnaast te noteren voor Jacco en Jan. Tenslotte waren Kees, Martijn en Jeroen degelijke finishers.

Hellas Triathlon klaar voor de Eredivisie!

Hellas Triathlon is klaar voor de Eredivisie Triathlon: een nieuwe triathloncompetitie in Nederland in 2012. Strijd tussen de beste atleten, verenigd in de snelste verenigingsteams en sterkste sponsorteams van Nederland. Vijf races, één winnaar. Met de Eredivisie heeft Nederland eindelijk weer een topcircuit op eigen bodem. Vanuit Hellas doet er zowel een herenteam als een damesteam mee met deze competitie.
De Eredivisie Triathlon wordt geopend en afgesloten met team-wedstrijden in Enschede en Almere, met daartussen drie spectaculaire stayerwedstrijden, het NK Sprint in Groningen, de stayersprint in Stein en het NK Olympische afstand in Veenendaal.


Blog: Trainingsweekend Limburg

Tekst: Edwin van der Meer

Het was even wennen toen ik verhuisde naar Utrecht. Ik verhuisde tevens van de kleine triathlonvereniging Lelystad naar het grote Hellas Triathlon. De eerste trainingen lijken dan wat eenzaam, ondanks dat je bijvoorbeeld met een mannetje (m/v) of 40 in het zwembad ligt. Maar de aanspraak komt vanzelf en plotseling weet je zeker dat er ook hier mensen zijn met TS, het triathlon-syndroom.

En zo spreek je al gauw buiten de reguliere trainingen af met clubgenoten voor een beetje dobberen in open water, een stukje fietsen of een duurwandelingetje om dat ene doel te halen dat je voor jezelf voor dat seizoen hebt bedacht.

Limburg

Afgelopen jaar was dat voor mij een lange afstand wedstrijd in de Pyreneeën. Om mij goed voor te bereiden leek mij een weekendje Limburg noodzakelijk. Je moet tenslotte ergens beginnen.

Ik opper het idee bij clubgenoot Wanda, want zij heeft hetzelfde evenement op haar wensenlijstje staan. Ze is meteen enthousiast. Dus wordt een bungalow gehuurd voor 6 personen. Er zijn ongetwijfeld meer clubbies die mee willen! Uiteraard mag Laurens niet ontbreken. Het jaar ervoor hadden we samen getraind voor een grote wedstrijd in de Alpen. Daarnaast kan hij goed koken en we hebben nog een kok nodig voor ons weekend. Elke maak het kwartet compleet, want zij moet meters maken voor de Ironman Regensburg.

Trainingsweekend LimburgWe arriveren in onze bungalow met extra kamer. De fietsen krijgen hun eigen droge plekje. Zoals het echte atleten betaamd willen we vroeg naar bed, want het is Hemelvaartsdag en dat moet natuurlijk niet te letterlijk gaan worden ;-). Echter, de avond duurt wat langer dan gepland, want er galmt Schlagermuziek over het terrein.

En als de buren een feestje hebben, kun je er maar beter bij zijn! Dus togen we naar de plaatselijke Schutterij die inderdaad wat te vieren blijkt te hebben. De Limburgse gastvrijheid voorziet ons van een biertje en voor je het weet, loop je de polonaise. Zelfs af en toe voorop! Dat belooft een fanatiek programma voor de komende dagen.

 

Bikkelen

Bikkelen, dat kunnen triatleten. Alle heuvels meermalen zien. ‘Nee, ik ga niet nog een keer want ik ben kapot’, roep je en dan doe je het toch. Daar herken je de ware topsporter in. De Eyserbosweg is lekker als je net warm bent, maar lekkerder op de terugweg na een paar uur fietsen. Auw. De Vaalserberg? Kan ook via het voetpad. O ja, de Cauberg, even tussendoor want da’s nou eenmaal dat ding van de Amstel Gold Race. De inwendige mens niet vergeten, een stuk appeltaart met slagroom kan best. Eindelijk, terug. Van de fiets af. Houten kont, strakke kuiten. Hm, eigenlijk moeten we nog een uurtje lopen. Staat in mijn programma. Bedankt trainer… eh, ik wilde dit toch zelf, voor mijn plezier?

Jawel, daar draait het allemaal om. Oergezellig. Een nieuwe traditie is geboren. Anno 2012 staat wederom het trainingsweekend Limburg op de agenda als voorbereiding op het nieuwe seizoen. Zijn triatleten Einzelgängers? Wellicht tijdens een wedstrijd, maar in de avond zeker niet. Dat is mijn conclusie!

Blog: Dat zullen we nog wel eens zien

Tekst: Jan Stolk

Minder dan twee minuten voor de start en ze besluit dat ze handschoenen aan wil. De briefing is al gaande, maar dat boeit haar niet en dan sprint ze de andere kant op, fietshandschoentjes halen. Ik berust, loop langs het startvak naar voren en posteer me met een goed zicht op de start in de eerste honderd meter aan de rand van het parcours.

Op de eerste rij licht voorovergebogen atletes, wijsvinger aan de knop van de polsregistratie, ietwat verkrampt in een starthouding. Daadkrachtige lichaamstaal. Daar achter gecomprimeerde wedstrijdspanning op strakke gezichten, de blik gericht op de komende harde wedstrijd. Een moment van schrap zetten en onbeweeglijke energie. ‘Nog dertig seconden’.

Dan ontstaat er onrust in het beeld; van achter uit baant een lange blonde vrouw zich een weg naar voren. Bijna stort het geheel als een parterre-kaartenhuis in elkaar, een plotselinge windvlaag in een korenveld. Nog voordat May de voorste rij bereikt, heeft de door haar ingezette beweging daar al een verontrustende werking. De scene wankelt en dreigt in alle richtingen om te vallen. Starter, wedstrijdjury, vrijwilligers proberen de zaak te kalmeren, het publiek kijkt angstig toe.

‘Mag ik er even tussen’,  horen de onwillige meiden op de eerste rij. En als ze van geen wijken willen weten: ‘ja, weet je, ik loop straks toch voor je…‘.  ‘DAT ZULLEN WE NOG WEL EENS ZIEN!’, bitst een oudere atlete. Er ontstaat ruimte, vinger weer aan de pols en dan, om erger te voorkomen klinkt het schot.

Start NK duathlon 2012

De rest is kort samengevat: een mooie wedstrijd over 4 kilometer cross country lopen, dan 12 kilometer stevig door de klei fietsen en tot slot weer 2 kilometer onverhard lopen. Na driehonderd meter is May op kop, haar verwoestende werking nu achter zich latend en zo blijft het ruim vijftig minuten lang relatief rustig. Ze wint en wordt voor de tweede keer achtereenvolgend Nederlands kampioen, dit jaar met veel overtuiging. Een mooi begin van het seizoen voor May en ja, hopelijk vaker dit jaar: dat zullen we nóg wel eens zien.

May Kerstens nationaal crossduathlonkampioen

Lees het volledige bericht op Triathlon226

Hellas-lid May Kerstens is zondag in Almere Nederlands kampioen crossduathlon geworden. Het was de eerste titelstrijd van het seizoen waarin de Nederlandse Triathlon Bond het 25-jarig bestaan viert. (…)

Bij de vrouwen heerste May Kerstens van kop tot staart. De Utrechtse kon al tijdens het fietsen genieten van haar titelprolongatie. Achter haar vond een spannende strijd plaats om de plaatsen twee en drie. Voormalig profwielrenster Saskia Elemans kon met deze eer gaan strijken, ze bleef net voor de Finse Riikka Kelja. Derde Nederlandse werd Tineke van den Berg, voor Sharon Zuydervliet die hiermee eerste neoseniore werd. Bij de junioren, die net als de vrouwen de helft van de afstanden van de mannen aflegden, gingen de titels naar Jorik van Egdom) en Lindy van Anrooij. Op de kortste afstand, wat geen NK was, waren Luke Verburg en Shirin van Anrooij de sterksten.

May Kerstens wint nationaal duathlon circuit

May Kerstens wint nationaal duathlon circuitAan het einde van het voor May Kerstens zo succesvolle seizoen 2011, is zij tijdens Bikemotion Benelux in Jaarbeurs Utrecht gehuldigd als overall winnares van het nationale duathlon-circuit.

Niet alleen May werd in het zonnetje gezet, ook Hellas-leden Wouter Kegge (tweede plaats overall) en Femie Willems (1ste bij dames 50) werden gehuldigd. Laatstgenoemde won in haar leeftijdscategorie ook het nationale sprint-triathlon klassement. Op diezelfde afstand legde Gert Hardeman beslag op de 2e plaats bij heren-40.

Bij de triatloncircuits olympische afstand (leeftijdsklassementen) waren Roos Tji (D40) en Marijn de Jonge (H20) succesvol met een eerste plaats. Op diezelfde afstand kwamen ook Martine van Aalst (2e D20) en Annick Senten (3e D30) op het podium.

Tekst: Jan Stolk

Hellas Triathlon weer beste vereniging van Nederland

Hellas Triathlon wint verenigingscompetitie 2011

Triathlonvereniging Hellas heeft de finale van de Verenigings Competitie van de Nederlandse Triathlonbond gewonnen. Bij de Rutbeek Triathlon in Enschede bleken de Utrechters meer punten gescoord te hebben dan de andere deelnemende verenigingen. Hiermee prolongeerde Hellas voor het derde achtereenvolgende jaar deze prachtige titel. Bekijk de foto’s van Hellas-leden in actie tijdens de finale. Meer informatie over de Verenigingscompetitie.


Rijwielpaleis Bilthoven hernieuwt contract

Evert Boshuis van Rijwielpaleis Bilthoven heeft zich opnieuw gecommitteerd aan de RBT van triathlonvereniging Hellas. Al jaren is Boshuis met zijn fietsenwinkel hoofdsponsor van het evenement. ‘De organisatie is in goede handen. En omdat ik volop kan vertrouwen op de mensen achter dit sportieve evenement verbind ik me graag aan deze club’, aldus Boshuis.

Gebruikelijk is het niet voor Boshuis om een evenement financieel te ondersteunen. ‘Ik maak voor Hellas Triathlon een uitzondering. Normaal gesproken, zoals bij de Alpe D´Huzes of de marathoncup, sponsor ik in materialen. Of ik sponsor talenten zoals triatleet Dirk Wijnalda. Maar de RBT heeft cash nodig. Omdat ik weet dat de triathlonpoot van Hellas al jaren een succes van het evenement weet te maken, maak ik graag een uitzondering.’

Boshuis zal tijdens de triathlon niet urenlang langs het parcours staan. ‘Het fietsonderdeel van triathlon begrijp ik als geen ander. Ik vind het ook bewonderenswaardig hoe die atleten met hun tijd en sport omgaan. Maar zelf heb ik na 100 kilometer wielrennen toch echt zin in koffie en een stuk taart. Om van het zwemmen en lopen nog maar te zwijgen’, grapt de hoofdsponsor.

De triathlon in Utrecht vindt plaats op zondag 10 juli: www.triathlonutrecht.nl