7 weken, 7 wedstrijden, 6x podium

(Tekst: Dirk Wijnalda)

Dat lijkt veel en zwaar maar eigenlijk valt het best mee en is het goed vol te houden als de basis maar goed is. Het voordeel van veel wedstrijden is dat je ook veel rustdagen hebt en verder voornamelijk rustige of korte trainingen doet. Belangrijk is om goed aan te voelen wat je wel en niet kunt doen aan trainingen. Verder is een wekelijkse massage zeker aan te raden om de spieren soepel en blessurevrij te houden. Niet elke wedstrijd zal een maximale prestatie opleveren of perfect verlopen maar daar leer je weer van en maakt je beter voor de volgende race. Hieronder een overzichtje van mijn races van de afgelopen weken.

29 april NK Powerman Duathlon: De eerste belangrijke wedstrijd van het seizoen. Een NK met podiumkansen dus zeker geen “trainingswedstrijd”. Dat bestaat voor mij überhaupt niet, een wedstrijd kan ik niet met de handrem erop doen. Natuurlijk, de ene keer ben je meer gefocust en heb je wat extra rust genomen maar voor de rest is het gewoon het maximale eruit halen in een wedstrijd. Deze wedstrijd voel ik en me fit en scherp en ga ik voor het NK podium. De eerste run van 15km is zwaar daarna kom ik beter in mijn ritme met een mooie 2e plaats tot gevolg. Tevreden? Zeker. Een flinke prikkel ook voor mijn lichaam en daar hoop ik de rest van het seizoen nog profijt van te hebben.

5 mei Kwart Breukelen: Zes dagen na de Powerman, dat is kort, te kort. Ik heb nog veel spierpijn in de kuiten en heb de afgelopen week bijna niet getraind. Maar toch ik moet hier mijn titel verdedigen, dus doe ik mee. Ideaal zou zijn als ik bij het zwemmen kan bijblijven en op het fietsen verschil kan maken, dan heb ik wat speling bij het hardlopen. In het eerste onderdeel faal ik en loop anderhalve minuut schade op, omdat de beenspieren niet soepel zijn besluit ik een zwaar verzet te rijden en dat gaat heel goed, ik weet de achterstand om te buigen in 1 minuut voorsprong na het fietsen en kan de wedstrijd gecontroleerd uitlopen.

13 mei Eredivisie Enschede: Na Breukelen is het herstel goed geweest, ik heb goed kunnen trainen en ook gister nog 5 uurtjes gemaakt. Vandaag eerst een individuele 1/16de triathlon. Die gaat niet heel goed, ik maak wat foutjes en kom nooit in mijn ritme. In de middag de team triathlon, we draaien prima en we laten weinig liggen, ik heb het voordeel dat ik de snelste loper van het team ben en hoef in het laatste onderdeel niet heel diep te gaan. Dat scheelt toch weer in het herstel.

27 mei OD Heerenveen: 2 weken heel behoorlijk kunnen trainen met flink wat fietskilometers. Dat was ook wel even nodig. In juli staat er al weer een Ironman op het programma en daarvoor moet ik wel wat afstand in de benen hebben. Voor het eerst in het buitenwater vandaag, ik was er nog niet aan toe gekomen. Het valt niet tegen, ik verlies wel 2 minuten maar weet dat op de fiets weer goed te maken en met een minuut voorsprong de wissel in te gaan. Fietsen gaat echt geweldig de laatste tijd. Hoe kan dat? Het is vooral iets mentaals, ik wil echt zo hard mogelijk fietsen en denk daarbij niet aan het volgende onderdeel, dat zien we dan wel weer. Bovendien fiets ik minder in training (tijdgebrek) waardoor de benen wat frisser zijn in de race. Ik win de wedstrijd uiteindelijk met ruime voorsprong.

3 juni NK Halve Triathlon Nieuwkoop: Belangrijke wedstrijd vandaag maar ik voel me niet top. Na mijn lange fietstocht op pinkstermaandag toch een dipje gehad, keelpijn verkoudheid. Zelfs nog getwijfeld of ik wel mee zou doen maar op zondagochtend voel ik me wel aardig. De wedstrijd gaat, op het zwemmen na, nog buitengewoon goed. Ik ben hier nooit sneller geweest op de fiets en het looponderdeel was ook een PR en dat kwam zeker niet door de weersomstandigheden. Het was weer niet fraai. Wel een mooie bronzen plak verdiend op het NK. Meer dan verwacht maar ik ben ook echt wel even helemaal op nu.

9 juni OD triathlon Huizen: De hele week verkouden geweest, Nieuwkoop heeft zijn sporen nagelaten. Bijna niet getraind deze week, paar keer kort gezwommen, 2 maal anderhalf uur uitfietsen en 2 loopjes van 6km met enkele versnellingen. Maar triathlon Huizen is een leuke wedstrijd en ik voel me vandaag prima en gemotiveerd. Vanaf het begin gaat het goed, na een paar km fietsen lig ik al op kop en heb de wedstrijd onder controle. Alles gaat volgens plan vandaag zelfs de wissels zijn goed. En ach, het weer laat zich weer eens van zijn ruige kant zien, het zit niet mee dit jaar, maar eerlijk gezegd heeft het wel wat en blijkbaar kan ik er goed mee omgaan. Mijn kilometers heb ik vandaag ook gemaakt door heen en terug te fietsen, lekker efficiënt.

17 juni OD triathlon Amsterdam – Van tevoren de deelnemerslijst bekijkende was mij al duidelijk dat een tweede plaats goed mogelijk zou zijn en een overwinning een heel lastige opgave zou worden. Op die lijst stonden namelijk onder andere Martijn Boot en Erik-Simon Strijk. De eerste heb ik in Huizen met 2 minuten verslagen, maar door Strijk ben ik in Nieuwkoop met 5 minuten verschil naar de 3de plek verwezen. Goed, elke race is anders, maar de verhoudingen waren duidelijk. Ook de organisatie bleek dit goed door te hebben en had ons drieën voor de race uitgenodigd om gepresenteerd te worden aan de race-sponsoren. Nooit eerder zoiets meegemaakt maar wel een goed idee voor wat extra exposure van atleten en sponsoren.

Mijn strijdplan ging uit van een overwinning en daarvoor moest ik maximaal zwemmen om een zo klein mogelijke achterstand op te lopen. Op papier was ik namelijk de mindere zwemmer. Vervolgens proberen de verloren tijd zo snel mogelijk goed te maken door een strakke wissel en gelijk gas te geven op de fiets om daarna misschien op het eind van het fietsen nog een uitlooppoging te kunnen doen. En dan bij het lopen alles geven om de concurrent voor te blijven.

Deel 1 van het plan verliep uitstekend, slechts 40 sec achterstand op de kop in 1500m is voor mij heel goed, al denk ik wel dat het zwemparcours zo’n 200 m te kort was aan de tijden te zien. De wissel was naar behoren en op de fiets reed ik al snel naar de derde positie maar op de koploper werd de achterstand maar niet kleiner. Sterker nog, ik verloor tijd. Lastig was het ook, 8 maal heen en weer met dus 2 keerpunten in elk rondje. Bij een keerpunt stond je volledig stil en dan kost het veel kracht om weer op snelheid te komen. Na 3 rondjes kon ik positie twee van M. Boot overnemen en zelfs een gaatje slaan. Met ruime achterstand op ES Strijk, die op kop lag, begon ik aan het lopen. Er viel niet veel meer te halen. Mijn tweede plek was wel veilig en eerste onhaalbaar. De eerste 2 kilometer lopen gingen nog een beetje stroef, maar daarna zat ik in een goed ritme en kon ik mooi als tweede finishen.

Ik vind het heerlijk, triathlon raceseizoen, de mooiste tijd van het jaar!

Hellas Triathlon klaar voor de Eredivisie!

Hellas Triathlon is klaar voor de Eredivisie Triathlon: een nieuwe triathloncompetitie in Nederland in 2012. Strijd tussen de beste atleten, verenigd in de snelste verenigingsteams en sterkste sponsorteams van Nederland. Vijf races, één winnaar. Met de Eredivisie heeft Nederland eindelijk weer een topcircuit op eigen bodem. Vanuit Hellas doet er zowel een herenteam als een damesteam mee met deze competitie.
De Eredivisie Triathlon wordt geopend en afgesloten met team-wedstrijden in Enschede en Almere, met daartussen drie spectaculaire stayerwedstrijden, het NK Sprint in Groningen, de stayersprint in Stein en het NK Olympische afstand in Veenendaal.


Introductiecursus triathlon

Waarschuwing: kan een verslavend effect hebben!

Introductiecursus triathlon

Hou je van zwemmen, fietsen en lopen en wil je meer uit jezelf halen? Dan is de introductiecursus triathlon van Hellas echt iets voor jou. Je traint vijf weken onder deskundige begeleiding èn je mag meedoen aan een echte 1/8 triathlon in Utrecht.

Voor wie?

Sportieve mannen en vrouwen vanaf 18 jaar: liefhebbers, recreanten, zwemmers, fietsers en lopers.

Wanneer?

4 juni tot en met 8 juli 2012.

Wat?

Zwemmen, fietsen, lopen. Onder voorbehoud bestaat het schema uit 1 looptraining, 1 fietstraining en 2 zwemtrainingen in de week. Lopen en fietsen respectievelijk op dinsdag en donderdag om 19:00 uur, en er wordt gezwommen op woensdag om 19.00 uur en zaterdag om 08.00 uur. Tijdens de cursus wordt ook aandacht besteed aan het zwemmen in open water en de wissels tussen de onderdelen.

Waar?

Sportlocaties in en rond Utrecht.

Doel

Op een leuke en gezellige manier kennismaken met de triathlonsport en deelnemen aan de Rijwielpaleis Bilthoven Triathlon in Utrecht op zondag 8 juli 2012. Je doet een 1/8 triathlon: 500 m zwemmen, 20 km fietsen en 5 km hardlopen.

Kosten: € 35, inclusief inschrijfgeld Rijwielpaleis Bilthoven Triathlon, clinics en een BBQ ter afsluiting.

De triathloncursus wordt al een aantal jaren aangeboden door Hellas. Vorig jaar onderging verslaggever Jeroen Kreule de metamorfose van recreatieve fietser en loper naar fanatieke triatleet en schreef hij daarover in het AD. Voor een korte impressie van wat je kunt verwachten tijdens de cursus kun je zijn artikel er op na slaan. Cursist Jeroen Karamat Ali besloot na de cursus het seizoen af te sluiten met een kwart triathlon en schreef er een blog over.

Informatie

Koen van Meeuwen, e-mail: koen@dds.nl

Let op!

Het aantal deelnemers is beperkt en de cursus is voorgaande jaren erg populair gebleken. We zoeken mensen die echt willen en kunnen trainen. Informeer voordat je betaalt of er nog plek is!

DOWNLOAD HET INSCHRIJFFORMULIER

Blog: Mijn eerste keer triathlon

Tekst: Jeroen Karamat Ali

Triatlon VeenendaalHet triathlonvirus heeft me gegrepen! Bij Hellas Triathlon heb ik een  introductiecursus gevolgd. Een cursus van 6 weken met als vuurdoop de1/8 triathlon in Utrecht. Mijn eerste triathlonwedstrijd was een goed begin (1:23:45) waar diverse kwaliteiten en vervormingen bij elkaar komen. Zo heb ik ontdekt dat lopen mijn beste onderdeel is, zelfs na het zwemmen en fietsen. In Veenendaal ervaar ik mijn eerste kwart triathlon. Een kort verslag.

Zwemmen
Deze jongen kan niet zo best zwemmen. Zo! Het kan maar gezegd zijn. Tja, en dan sta je in wisselzone om al je spullen klaar te leggen en dan hoor je dat het zwemparcours van de triathlon Veenendaal ‘lastig’ is. Ik loop naar de start in alleen een zwem-/hardloopshort, stap in het water van 19,5 graden en sta daar in blote bast, hartslagmeter om de borst, zwembril en de verplichte gele badmuts op het hoofd, tussen triatleten in wetsuits. Ik weet wel dat een wetsuit zorgt voor meer drijfvermogen en warmteregulatie, maar eerst maar eens kijken of ik ook zonder zo’n ding aan de zwemfinish kan komen.

Borstband
In het water is een slalomparcours uitgezet. Ik heb er zin en voel me sterk. Let the games begin! Het startschot gaat en ik doe nog rustig aan. Deze man hoort natuurlijk niet in de frontlinie. Tijdens het zwemmen voel ik mijn borstband langzaam afglijden. De gedachte dat ik mijn band misschien wel verlies in het water, leidt af. Gelukkig is mijn heupomvang groter dan mijn borstomvang…

Kloof
Wat een mooie race, zeg! Maar, damn, wat is 1 kilometer ver zeg! Het duurt niet lang voordat ik als laatste zwem en de kloof wordt snel groter. De intentie om non-stop borstcrawl te zwemmen, lijkt compleet verdwenen. Aan het einde van de eerste 500 meter word ik zelfs bijna gelapt door de snelste zwemmer. Wat gaan ze hard! Jaws is er niks bij. Als ik op een gegeven moment wordt ingehaald door zwemmers van de tweede serie, laat één van de reddingswerkers mij weten dat ik alleen mijn hand maar hoef op te steken als het niet meer gaat.

Stoppen
Stoppen? Dat is echt geen optie! Natuurlijk voel ik wel dat mijn achilleshiel wordt blootgelegd. Het laatste stuk zwem ik in schoolslag naar de kant. De tijd op de klok: bijna 30 minuten. Waar iedereen het water uitrent, loop ik vrij relax. Ik vergeet bijna dat ik nog lang niet klaar ben. Eenmaal op de kant loop ik in draf naar mijn fiets. Ik constateer dat alle rekken al leeg zijn. Dat motiveert niet echt, maar ik laat mij niet uit het veld slaan. Ik doe het toch voor mezelf! Ik wil dit zo graag.

Nieuwe fietsschoenen
Dit is de eerste wedstrijd waarin ik mijn nieuwe fietsschoenen kan testen. Tijdens een trainingsronde ben ik met deze stappers al twee keer onderuit gegaan, doordat ik vergat op tijd los te klikken. In die valkuil zal ik deze keer niet stappen.

Zoef
Het parcours kent een paar heuveltjes en een groot deel wind tegen. Mijn snelheid varieert daardoor van 34, 31, 27 en soms zelfs 22km/u. Achter mij hoor ik een zoef-geluid dichterbij komen. Snelle jelles zoeven voorbij alsof ik er niet ben. Ik word zelfs ingehaald door een vrouw die qua leeftijd zeker de 60 is gepasseerd. Een Iron woman? Ze gaat in ieder geval aardig rap, gezien haar leeftijd.

Hardlopen
Dan wordt het tijd voor de tweede en laatste wissel. Ik mag afsluiten met mijn favorietje: hardlopen. In de wisselzone check ik op het klokkie hoe snel ik moet lopen om binnen de 2:30 uur te finishen. Ik zie 1:45 uur en moet dan nog wisselen. Ik weet dat ik heel hard moet gaan om mijn gewenste eindtijd te halen.

Energie
Ik merk dat ‘mijn vaatje’ een beetje leeg begint te raken. Daarom pak ik bij de wissel een energiegelletje dat ik tijdens het lopen naar binnen werk. Ik ben mij ervan bewust dat dit het moment is mijn tijden goed te maken. Echter, na de eerste ronde merk ik dat er niet heel veel meer in zit. Ik word ingehaald en het lukt me niet deze jongen bij te blijven. “Nu is het tijd voor de selftrancedance jonguh!” pep ik mezelf op. Ik sterk mij met de gedachte dat ik bij dit laatste onderdeel weinig wordt ingehaald.

Finish
Na 46:21 minuten hardlopen, breng ik mijn eerste kwart triathlon tot een einde in 2:33:21. Geen slechte tijd, maar mijn doel is helaas niet gehaald. Na de finish bel ik mijn vrouw. Thuis wordt gedacht dat een triathlon heel erg zwaar is, dus ik besluit even een teken van leven te geven…

Hoe de ideale sportvoeding tijdens een hele triatlon van Almere naar Hawai leidt.

pannenkoeken‘Hoe de toepassing van de theorie van Almere naar Hawaï leidt’. Dit was de titel van een duopresentatie van Peter en mij voor een symposium over sport en voeding van de NVVL. Peter werd daar voorgesteld als meubelmaker en triatleet en ik als voedingskundige. De kern van onze boodschap was dat zelfs als je getrouwd bent met iemand die je kan helpen optimaal te eten en drinken tijdens training en wedstrijd, het jaren duurt voordat het perfect gaat. Dat je dus niet denkt dat je het allemaal wel weet, maar dat er in iedere nieuwe situatie het weer beter of anders kan.

Dat is misschien een ontmoedigende conclusie. Daarom volgt hier de samenvatting van de triatloncarriere van Peter die heel mooi eindigt bij zijn PR op Hawai.
Wedden dat je het op veel punten al veel beter doet dan hij in de jaren negentig deed?

–//–//–

Peter Vocking (44) is meubelmaker en triatleet. Peter is getrouwd met Yneke Vocking (44) voedingskundige. Ze kennen elkaar sinds 1991 van triatlonvereniging Hellas te Utrecht.
In 1992 doet Peter zijn eerste hele triatlon in Almere. In de voorbereiding gaat het al mis. Na een maaltijd van pannenkoeken, chips en bananen wordt er slecht geslapen in de bestelbus vlakbij de start. Ook de voeding tijdens de wedstrijd kon duidelijk beter. Met water in de bidons, bananen aan het frame en krentenbollen in de achterzakken werd geprobeerd een hele triathlon uit te lopen.
Peter: “Ik heb het gehaald maar vraag niet hoe. De marathon was een verschrikking maar het eerste wat ik dacht over de finish is “Yes, maar dit nooit meer. Drie dagen later dacht ik er al weer anders over en dan ga je bedenken hoe het een volgende keer beter moet. En daarnaast wilde ik graag een volgende keer binnen de tien uur finishen. Gelukkig kregen Yn en ik na deze zomer iets met elkaar. Dan zou het met de voeding wel geramd zitten een volgende keer.”

Yneke: “Peter bereidde zich dus voor op triatlon Almere 1993.
Rekenend met de gewenste fietstijd en looptijd kwamen we toen op flink wat reepjes en bidons vocht. Dat op basis van de theorie dat je maximaal 60-80 gram koolhydraten per uur kunt opnemen en een liter vocht. Ik probeerde de toen, meer dan ik nu zou doen, rekening te houden met wat Peter praktisch vond en hoe je een en ander aan kunt geven. Daarnaast was een belangrijk praktisch punt hoe de verversingposten van de organisatie geregeld zijn. Peter schrok van de vele bidons die hij moest drinken en wilde ook water in zijn bidons.”
Peter: “Zoveel eten en drinken als Yn wilde dat was toch wel wennen (een grote bidon per uur) Ik vond het erg veel. Ik heb getraind met piepjes om het eten en vele drinken te leren tijdens de inspanning. Op zich ging Almere 1993 best wel goed. Eten en drinken op de fiets is een kwestie van discipline en concentratie. Vooral concentratie is moeilijk tot het laatst toe vol te houden. Tja, en toch ging het tijdens het lopen niet helemaal optimaal.
Na tien km lopen leken de sinaasappelpartjes me heerlijk. Maar na veel teveel partjes kreeg ik ongelofelijke maagkrampen.”
Yneke: Zin in sinaasappel wijst eigenlijk op een vochttekort. Sinaasappel is dan een verkeerde keuze, aan alle kanten.”

Ondanks dat Peter een uur sneller is dan het jaar daarvoor is hij niet tevreden over zijn tijd.
Na jaren verbouwen, trouwen en het korte werk probeert hij het in 1997 weer.
Yneke is zwanger en hij heeft het idee dat het nog een keer kan. Helaas is Yneke aan het bevallen tijdens de wedstrijd en moet Peter na een PR gezwommen te hebben stoppen en naar huis.
In 2004 probeert Peter het opnieuw in Frankfurt. In deze wedstrijd kan Peter zich met een mooie tijd ook kwalificeren voor de triatlons der triatlons, Hawaï. Ondanks een prima voedingsstrategie was het lopen mentaal zwaar. Peter was vooral na al die jaren vergeten hoe ver het allemaal was.
In 2006 was er een herkansing in Frankfurt. Yneke: “Opnieuw hebben we bekeken wat ideaal zou zijn. Het liefst zo eenvoudig mogelijk: Bidon van 750 ml. dorstlesser per uur met nu wat extra zout en ieder uur een powerbar. We hebben extra natrium toegevoegd omdat de meeste commerciële dorstlessers wel wat extra natrium kunnen gebruiken. We hebben zoveel toegevoegd dat je het zout net niet proefde.” Peter: “Een bidon leegdrinken per uur is nog best wel lastig en een powerbar hapt ook niet gemakkelijk weg. Maar tijdens Frankfurt 2004 had ik lekkere sportreepjes die helaas door de warmte niet goed uit de verpakking kwamen. Met powerbar heb je dat probleem niet. De planning was 3 bidons op fiets en 2 bidons van de organisatie. Plus bidons in de wisselzone. Iedere 2 km was er een post bij het lopen. En dan moet je de discipline hebben om iedere keer te drinken.
Het was 34 graden. Dus voldoende drinken werd een nog grotere noodzaak. De 10 uur grens heb ik met 9:59 net gehaald. Yes!!!
De volgende dag werd bekend gemaakt dat ik me gekwalificeerd had voor Hawaï.”

“Hawaï blijft bijzonder omdat het de bakermat van de triatlonsport is. Er zijn wereldwijd maar 20 ironmans waar je je kunt kwalificeren dus je bent daar met de beste van de besten. Qua voeding heb ik hetzelfde gedaan als in Frankfurt. Tijdens het lopen kreeg ik nog last van een wee gevoel in mijn maag. Dat heb ik opgevangen met gelletjes powerbar met extra zout van de organisatie. Dat was in 2006 een nieuw product maar heeft me wel weer verder geholpen. Tot vandaag zijn rond de 150 Nederlanders gestart in Hawaï. En van die Nederlanders zijn er maar 24 sneller dan ik. Ik ben er dan ook trots op dat ik Hawai op mijn naam heb met een PR van 9:46!”

Yneke en Peter Vocking (www.voedingsadvies.info)