Tekst: Dennis Rijnbeek
“If it feels good, you’re not doing it right.”
Deze wijsheid las ik laatst weer eens, in het clubblad van Hellas Triathlon. En ik realiseerde me dat dit zeker opgaat voor zwemmen. Als het lekker voelt, is de kans erg klein dat het ook goed gaat. Ik heb in mijn hele zwemleven eigenlijk maar heel kort meegemaakt dat het geweldig voelde en ook geweldig (hard) ging. Dat was toen ik me in de toen nog nieuwe en revolutionaire zwempakken kwalificeerde voor de Olympische Spelen van Sydney. Elke race die ik dat weekend zwom ging goed en snel. De tijden die ik daar zwom heb ik daarna (helaas…) nooit meer gehaald. Flow, noemen ze dat.
De Flow ging nog heel even door. De maandag erna leek het in de training ook nog vanzelf te gaan. Maar 1 weekend later was het supergoede gevoel al weg. Om nooit meer terug te keren, althans niet in combinatie met een goede uitvoering of uitslag.
Technische sport
Zwemmen is gewoon een heel technische sport. Om ergens echt goed in te zijn, moet je het minimaal 10.000 uur hebben gedaan, zeggen ze wel eens. Ik heb even gerekend en denk dat ik dit net haal. Ongeveer 20 jaar gezwommen, dus gemiddeld 500 uur per jaar is 10 uur per week. Dat heb ik misschien net gehaald, in de topjaren haalden we wel 20 uur training in een week.
De gemiddelde triatleet traint 1 a 2 uur per week en is daar na zijn twintigste mee begonnen. Zeer optimistisch gerekend haalt hij/zij na 10 jaar trainen de 1000 uur… Vind je het dan raar dat het nog steeds het moeilijkste onderdeel is van de Triathlon?
Onbewust bekwaam
Triatleten vragen me wel eens, hoe ik dat nu doe, zo hard zwemmen. Of in ieder geval, hoe laat ik het zo makkelijk lijken. Maar dat is moeilijk uit te leggen. Ik ben onbewust bekwaam* (hoewel ik me steeds meer realiseer dat ik onbewust inmiddels al tamelijk onbekwaam ben geworden). Ik doe het goed, maar weet niet hoe ik het doe. De meeste triatleten zijn zich redelijk bewust van hun onbekwaamheid als zwemmer, maar zijn zich nog onbewust hoe ze dat moeten veranderen. En in gunstigste geval (of juist ongunstigste) voelt het best goed als ze liggen te zwemmen. Maar eigenlijk is het technisch een drama!
Het is namelijk heerlijk zwemmen als je lekker weinig water pakt met je armen en alleen maar schept met je handen. Hoe minder water je pakt, hoe minder pijn het doet! Techniek en kracht worden wel eens als twee aparte zaken bekeken. Maar uit eigen ervaring kan ik vertellen dat het heel veel kracht kost om technisch goed te zwemmen: immers, dan pak je heel veel water en schuif dat maar eens allemaal naar achter (of eigenlijk, trek jezelf daar maar eens aan naar voren!)
Ik kan nu nog precies één baan technisch goed zwemmen en dan begeven mijn spieren het. It doesn’t feel good, but I am doing it right!
*Voor de achtergronden van (on-)bewust (on-)bekwaam bekijk deze website.
Gelukkig hebben de triathleten in het buitenwater het voordeel van pakken die volgens mij voor ons nog het dubbele voordeel halen bij wat jij “revolutionaire zwempakken” noemt. Laat mij maar lekker ploeteren in mijn zwembroek, met mijn pak aan zit ook in in die flow.
Ik snap helemaal wat Dennis ervaart. Ik heb vast nog geen 10.000u gemaakt, maar wel heel jong begonnen, rond m’n 8e. En dan leer je nog heel goed om technisch netjes te zwemmen. Als ik nu 2 x per week mijn zwemmen bijhoud kom ik goed voorin uit het water. Wil ik met de echte NL top meedoen dan moet ik nog wel wat meer uur maken. En levert dat het meeste op? Dat is met een triatlon altijd de vraag.