‘s Ochtends nog regen, maar ‘s middags liep het kwik op tot zomerse waarden. Het asfalt was in een mum van tijd droog en de vraag is of he water echt nog wel de 18,9 graden was die ’s ochtends was doorgegeven.
Het maakt niet uit, een wetsuit swim ging het worden. Terwijl Peter lekker druk was met de tent, onze startnummers etc. gingen wij, onze basisformatie Jony, Sione, Rina en ondergetekende, nog even een stukje in fietsen. Teruggekomen was alles klaar en hoefden wij ons alleen nog druk te maken over de plaknummers en de wc.
Anders dan vorig jaar moesten we ons op volgorde van startnummer opstellen in het parc fermee. Doordat wij de vorige keer tweede zijn geworden, hadden we startnummer 5 t/m 8 en mochten we vrij vroeg het water in. Opzwemmen tot aan de kano’s, ca. 5 meter vóór de start. Daar aangekomen moesten we lang wachten, er moesten 63 vrouwen om de beurt het water in komen en naar de start zwemmen was nog een serieuze afstand, wel meer dan 100 meter schat ik in. Nadat de kano’s aan de kant gingen, de omroeper aangaf dat we binnen 1,5 minuut gingen starten. Vreemd, ik dacht toch echt dat we eerst nog die 5 meter moesten overbruggen naar de start. Maar ineens, uit het niets en slechts een seconde of 30 nadat de omroeper de 1,5 minuut had aangekondigd, ging de welbekende toeter.
De chaos viel dit keer mee, als hellas team lagen we naast de Groningse dames die goed kunnen zwemmen. Met Jony achter mij kon ik als langzamere starter ook mee komen door een flinke duw aan mijn been en als ik eenmaal op gang ben, dan kan ik wel meekomen. Met Jony vertrouwd in mijn voeten zag ik dat we na het ronden van de eerste boei netjes in de kopgroep zaten, achter de eerste kopvrouw Danne Boterenbrood van de Groningse formatie uiteraard.
Vanuit het water liep de gras-waterkant schuin omhoog richting het parc fermée. En daar zijn Linda van Bemmel, Jony Heerink en ook Sione Jongstra zien we nu uit het water komen…. Gelukkig stonden wij aan het eind, waardoor we weinig tijd verloren in de wissel. We zaten goed, in ieder geval met z’n 3-en in de kopgroep!
Door een handige lift-actie van Rina wist zij zich even later ook aan te sluiten bij onze groep. Wat een geluk, het was nog een goede fietsgroep ook, waardoor we als voltallig Hellas team niet eens het werk alleen hoefden te doen. De opdracht die we hadden meegekregen van onze coach was voorin wisselen. En dat deden we. Ondanks een slechte wissel van zowel Jony als mijzelf, waren we vlot het loopparcours op. Met een ruime 2 minuten achterstand van groep 2, ging het eigenlijk alleen maar om de 13 vrouwen uit groep 1. Geheel volgens verwachting sprintten Jony en Sione vooruit. Rina liep ondanks weinig training een goed tempo, die ik met hangen en wurgen probeerde bij te houden.
Danne Boterenbrood en Pien Keulstra wisten Sione voor te blijven, maar de rest wist zij alle ‘broekies’ achter zich te laten. Wederom een podiumplek op een NK, dit keer een derde plek op de Sprint afstand. Maar de rest heeft ook goed haar best gedaan: Jony wist dit keer Hanneke de Boer-Bouma voor te blijven en haalde daarmee plek 5, Rina liep met een eindsprint naar plek 8 en Linda sloot af met plek 10. Vier dames in de top 10 van het NK, plek 3,4,7 en 8 binnen de Eredivisie. Het kon niet anders, we waren dik nummer 1 met het team!
Het voelt toch wel weer goed, die hoogste trede. Nu moeten we dit zien vast te houden in Stein. Bedankt voor alle aanmoedigingen, Hellassers die speciaal hiervoor zijn langs gekomen en natuurlijk onze coach Peter!