Verslagen Archieven • Hellas

SuperSaturday in Rotterdam!

Geplaatst op 26 juni 2019 door Frank Heukels

36 Hellas-atleten aan de start, in 1 wedstrijd op 1 dag, misschien wel een record! Tijd voor een overzicht van de topprestaties!

In de eerste serie van de dag, met de start al om 08.30u pakten de dames van Hellas 3 de winst in de 2de divisie Noord. Dit deden ze in het format teamrelay waarbij 4 atleten na elkaar een ultrakorte triathlon afleggen. Waar ze tijdens de wedstrijd verwikkeld waren in een strijd met onder andere de teams van TC Maastricht en TV Arnhem (die startten in 2e divisie Zuid) wist Jitske Nijhuis in de afsluitende run Apeldoorn voor te blijven en zo de overwinning binnen te halen in de Noordelijke divisie. Niet ver daarachter wisten de dames van Hellas 4 nog op plek 5 te eindigen.

De mannen in de tweede divisie hadden de eerste plek in de tussenstand te verdedigen. In een secondenspel moesten de heren uiteindelijk genoegen nemen met plek 4 in de teamrelay. Ze staan nog wel op de eerste plek maar zien de concurrenten naderen. De 4de divisie mannen was ook een spannende strijd, in de eindsprint wist Leonard nog een team in te halen en voor de tweede maal tweede te worden. Samen met de derde plek vorige wedstrijd goed voor een eerste plek in de tussenstand. Klapper deze wedstrijd was alweer het mannenteam in de derde divisie. Tim Kleinloog wist het goede werk van zijn teamgenoten af te maken en voor de derde maal werd de winst binnengehaald (ook met ruime voorsprong op de teams in de 3e divisie zuid). Een ruime koppositie in de tussenstand dus. Maar in de twee resterende wedstrijden kan nog van alles gebeuren.

De ere- en eerste divisie atleten startten op de Triple Mix. In dit format wordt drie keer een ultrakorte triathlon afgelegd, maar dan in steeds wisselende volgorde (Uitleg). In de eredivisie waren de snelste Hellas-tijden op dit onderdeel voor Rina Zijgers en Cesar Beilo. Zij leidden hun teams respectievelijk naar de 4e en 10e plek in de eindrangschikking. De dames staan hiermee (gedeeld) 3e in de competitie tussenstand met nog 2 spannende wedstrijden te gaan.

Bij de eerste divisie eindigden de mannen, die met 3 man moesten starten na uitvallers vanwege de eikenprocessierups, nipt op plek 6. Zij hadden maar de achterstand op plek 2 bedroeg echter maar 7 punten (56 om 49). Alles is dus mogelijk in de laatste wedstrijden dit seizoen. De dames wistten voor de tweede maal het brons te pakken, dit keer onder andere te danken aan de derde plek van Birgitt Ouweneel. In de tussenstand van de competitie vinden we het team echter terug op een gedeelde 4e plek. Genoeg spanning met de wedstrijd komende zaterdag in Holten in het vooruitzicht.

Alle uitslagen:

Teamcompetities van start in Almere

Geplaatst op 20 mei 2019 door admin

Door Peter Kuin – Afgelopen weekend waren heel veel Hellas-atleten actief in Almere en met een topresultaat! Waarschuwing: veel teams aan de start, dus een lang verslag.

NK lange afstand
Het weekend werd afgetrapt door de duatleten met het NK op de lange afstand. Na Jelle Lugten wist hier de titel te pakken door op de fiets afstand te pakken op teamgenoot Yennick Wolthuizen die het zilver pakte. Peter Res kwam als vierde over de finish en pakte hiermee het goud bij de mannen 40+, vlak voor Dirk Wijnalda die de titel bij mannen 45 wist te veroveren. Ook in het vrouwenveld was Hellas actief en wist Ann Schoot Uiterkamp de zilveren plak te veroveren.

Bekijk ook het verslag van 3athlon.nl inclusief interviews met Jelle en Yennick.

Superweekend

Na de duatleten begon het superweekend van de teamcompetities met de wedstrijden in de 2e divisie! Hier zetten de mannen de toon door overtuigend de overwinning te pakken. De damesteams in de tweede divisie eindigden op plekken 5 en 8.

Op zondag was het allereerst tijd voor de ere- en eerste divisie teams die startten met een individuele kwalificatie voor de TeamTimeTrial later op de zondag. Dit format was vanwege het koude water (13,8 graden uiteindelijk) in plaats gekomen van de Triple Mix. In de individuele kwalificatie eindigde Jony Heerink op de tweede plek bij de dames eredivisie en bracht hiermee haar team in een uitstekende uitgangspositie voor de middag serie. Bij de mannen bracht Roel Kwaaitaal voor Hellas de snelste tijd op de klokken in de ochtend.

Tussen de kwalificaties en TTT door was het de beurt aan de heren 3e en 4e divisie. Allereerst wisten de Peter Deege, Ido Holtkuile en Bjorn Broekman de tweede plek te veroveren in de 4e divisie. Desondanks het starten met maar drie atleten waar vier zijn toegestaan en discussies over het wel of geen mouwtjes dragen wisten ze twee seconden over te houden op de nummer 3. Iets ruimere voorsprongen hadden Ron Band, Eddie Heldoorn, Stephan Groenenboom en Peter Kuin, zij hielden 3 seconden over op de nummer 2 in de 3e divisie en pakten zo de overwinning!

Eredivisie

De dames eredivisie startten in de middagserie met een ruime minuut achterstand op titelfavorieten Ferro Mosae en een hele krappe seconde voorsprong op Kijani, na het zwemmen waar het gelijk op ging wisten de dames (naast Jony startten Marit van den Berg, Rina Zijgers en Anne Stellaard) de voorsprong uit te bouwen tijdens het fietsen en vast te houden tijdens het lopen. Een knappe tweede plaats als resultaat. Bij de mannen eredivisie begon het zwemmen wat rommelig, gelukkig schreeuwde Rens van Eijk hard genoeg om Coen Smiers weer de goede kant op te laten zwemmen en samen met Rik Linssen, Aaron Lynch en Roel haalden zij uiteindelijk de 11e plek in de einduitslag.

Eerste divisie

In de eerste divisie werd het door de dames ook zeer spannend gemaakt. Charlotte Dieteren, Meryl Burger, Lenja Witlox en Chantal Bergsma keken na het zwemmen tegen een achterstand aan ten opzichte van de andere teams die streden om de podiumplekken. Door de snelste fietstijd neer te zetten waren ze uiteindelijk als derde team terug in de wisselzone en tijdens het , vooral voor de coach en fans, spannende looponderdeel hielden ze die plaats vast.

Het laatste team dat nog aan de bak moest bestond uit Daan de Groot, Juul van de Kruijs, Fons van Workum en Lex Bruggink, na de ochtend stonden zij vierde met tien seconden voor zich de derde plek, maar binnen 30 seconden achter hen vier andere sterke teams. Na een lastig zwemonderdeel waar enkele plekken werden verloren vochten de mannen met de snelste fietstijd weer terug in het veld. Tijdens het lopen, waar ook de snelste split werd neergezet, haalden de mannen nog enkele teams in wat resulteerde in een vijfde plek in de einduitslag.

Naast de verschillende coaches en supporters die de hele dag mee maakten waren tijdens de wedstrijd waren ook Marvin en Daan namens onze sponsor Trias aanwezig voor de verzorging tijdens en na de wedstrijd. Dank daarvoor 🙂

Ook complimenten voor de prestaties van alle andere atleten die in Almere gestart zijn afgelopen weekend! Teveel om op te noemen!

Bekijk hier alle uitslagen van het weekend.

Verslag: Geslaagde baanwielrenclinic met Hellas

Geplaatst op 30 januari 2019 door admin

Een andere baanwedstrijd (foto nuestrociclismo cc-by-sa2.0)

Door Joeri Buitink – Zijn jullie de groep triatleten?”. Met deze woorden begon zaterdag 19 januari de Hellas baanwielrenclinic op het Velodrome in Amsterdam. Aan het woord Dion Beukeboom. Onder de aanwezige wielrenvolgers bekend als de man die vorig jaar het werelduurrecord aanviel (en daar in plaats van het wereldrecord het Nederlands record aan overhield), voor de overige deelnemers gewoon de trainer voor vandaag.

Na een kleine rondvraag bleek dat het voor de meeste van de zeventien deelnemers de eerste keer was dat ze op een baan gingen fietsen. En zeker dan is de hellingsgraad in de bochten behoorlijk indrukwekkend. Ook de fiets – zonder remmen en zonder versnellingen – is dan wennen. Toch was van angst – op een aantal zweterige handjes na – weinig te merken. Waar de clinic vorig jaar begon met eindeloos slalommen tussen pionnetjes en oefenen met over je schouder kijken, had iedereen nu binnen een half uur ervaren dat het eigenlijk wel meevalt hoe eng het is om bovenin de baan te fietsen. Welke methode het meest verantwoord is, laat ik in het midden; maar leuk was het wel!

Na deze flitsende start gingen we in onvermoeibaar tempo verder. Omdat baanwielrennen nu eenmaal het gemakkelijkst is als je veel snelheid hebt, nam Dion de taak op zich om vooraan te fietsen en geleidelijk het tempo op te voeren. In een sliert mochten wij volgen. Fijntjes merkte Dion na afloop op dat het duidelijk was dat we triatleten zijn: strak elkaars wiel houden, was niet ons sterkste punt. Maar toen ook dat beter ging, mochten we langzamerhand gaan ruiken aan het echte baanwielrennen. “Een rondje pakken” schijnt in het baanwielrennen het ultieme doel te zijn (in elk geval in de discipline waarin Dion actief is). Hoe dit voelt, mochten we eerst in tweetallen en daarna solo ervaren. Wederom fietsend in een lange sliert, met de opdracht om van kop af weer achteraan aan te sluiten. Langzaam begonnen de kneepjes van het baanwielrenvak te dagen: op welk moment je van kop af gaat, hoe je gebruik kan maken van de glooiing in de baan en hoe de gekleurde lijnen je kunnen helpen zoveel mogelijk snelheid te behouden.

Nadat we ook dit meerdere keren gedaan hadden – en de beentjes langzaamaan wat zwaarder werden – was het tijd om op te bouwen naar de apotheose: de individuele 200 meter tijdrit met vliegende start. Het concept van de vliegende start: je hebt 2,5 ronden om snelheid te maken. Op het moment dat – met nog één ronde voor de boeg – de bel gaat, stort je je van bovenin de baan naar beneden om je laatste rondje zo snel mogelijk te voltooien. Door de vele rondjes die we inmiddels hadden gefietst (durft iemand en schatting te doen van het totale aantal rondjes?!), wisten we een beetje wat de ideale lijn was om zoveel mogelijk snelheid te maken en vast te houden: zo dicht mogelijk bij de rode lijn blijven was het devies.

Hoewel andermaal bleek dat de praktijk weerbarstiger is dan de theorie, voltooiden we allen als volleerde baanwielrenners de 200 meter. Winnaar bij de mannen was Björn (in een tijd van 13.79), bij de vrouwen was Tanja de snelste (14.54). Maar gezien de lach die na afloop op vele gezichten de boventoon voerde, was dat niet het belangrijkste. Dat was dat iedereen twee uur lang genoten heeft van deze clinic. Dus zeker voor herhaling vatbaar!

Check voor wat leuke groepsfoto’s de update van Pascal in onze Facebookgroep.

Door Peter Res

Deze wedstrijd en alles wat er aan vooraf ging, was zo hotseklotsebegoniagek (vrij naar Zonneveld), dat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen. Misschien maar vrijdagavond net na 8u in de avond. Setting: Speck, restaurant op het Ledig Erf. De trainers, excuus, performance facilitators, van #Hellasloopboost zitten met een triatlete mooie plannen te maken. En zitten totaal onverantwoorde stukken vlees met rode wijn weg te spoelen. Eén tafelgenoot is morgen teamgenoot, een andere is hobbymatig triathlon roddelnicht en derhalve binnen de minuut van alles op de hoogte wat er speelt in triathlonlandje. Via een van de vele kanalen die de laatste tot zijn beschikking heeft, bereikte ons het volgende nieuws: in verband met blauwalg morgen geen triathlon, maar duathlon. Wow. We hebben 1 wisselmogelijkheid en nog ongeveer 19 uur om een goede duatleet te vinden. De serveerster heeft drie keer moeten vragen wat voor toetje we nou (*gvd) wilden.

De aanloop was al niet vlekkeloos verlopen. Oude mannen kuit problemen gooiden roet in het eten voor wat betreft de ideale opstelling. Vincent Bohm stond in de opstelling, maar zou niet kunnen lopen. Op dinsdag nog een creatief gaatje gevonden om toch misschien Juan op te kunnen stellen: Juan had weekenddienst, moest in de ochtend nog even een paar thoroughbred paarden insemineren (sic) maar kon om 13u laten weten of hij het zou redden. Dat was 50/50 kans. Vervolgens moest iemand langs de kant met zijn telefoon staan en als er ergens een paard moest bevallen, zouden we Juan uit de race moeten halen. Dat was misschien 5% kans. Alles beter dan de 0% kans op finish van Vincent. Daarnaast had Marco kuitklachten gehad en schatte hij zijn kansen om te finishen in op 85%. We hadden sowieso te weinig neuzen voor de 1e divisie, dus na wat lobbywerk bij de overige teamcaptains konden we Camiel opstellen. Camiel is topzwemmer en dan zouden we een mooie troef voorin het veld hebben na het zwemmen.

Maar toen werd het dus duathlon en werd alles anders. Gelukkig hebben we een grote vereniging met topduatleten in de gelederen, dus we zijn eens rond gaan vragen. Conferenties, naweeën van valpartijen, deadlines voor het schrijven van een artikel, het bleek allemaal toch niet zo eenvoudig om versterking te vinden. Gelukkig hadden we uiteindelijk een topper bereid gevonden om mee te doen, bleek hij alleen een individuele licentie te hebben… Gelukkig wilde hij ook wel direct bij Hellas lid worden. Gelijk weer in de groep gegooid of we het risico op DQ wilden lopen. No guts, no glory! We gaan het doen.

Het liep al wel aardig tegen 12u ’s nachts, dus veel opties hadden we niet meer. Na een nachtje geslapen te hebben zag onze duatleet echter de waanzin in van de hele onderneming: vanuit Zeeland naar Noord Holland om spullen te halen, vervolgens terug naar Rotterdam en dan na de wedstrijd ook nog vrouw en kind ophalen in Zeeland. Met het risico op een oplettend jurylid en daarmee de kans lopen helemaal niet te mogen starten.

Dus heeft Marco toch de deadline voor het artikel nog even gebeld. Daan ‘Deadline’ de Groot had tot 2u ‘s nachts zitten typen, net zoals hij trouwens de rest van de week al gedaan had. Hij mocht van zichzelf een keer uitslapen, de ochtend van Super Satu rday, en toen belde Marco hem wakker. Ik snap niet hoe Marco het gedaan heeft na deze brute onderbreking van de welverdiende nachtrust, maar Daan stapte om iets over half twee (met laptop) bij mij in de auto om te gaan racen in Rotterdam.

Toen hadden we in een keer weer een mooi team bij elkaar. Inclusief een topzwemmer die vanuit Hellas 4 gepromoveerd was naar de 1e divisie, maar nu als een vis op het droge aan de start van een duathlon stond. Camiel, onze topzwemmer, kreeg bij de teamtactiek een “vrije rol”. Daan en ik zouden proberen bij de eerste run beetje top-5 te lopen, zodat we sowieso in de kopgroep bij het fietsen zouden zitten. Marco zou een behoudende eerste run doen, om de kuit niet maximaal te belasten en proberen naar voren te fietsen.

Zo gezegd, zo gedaan, we hebben beetje afwachtend gelopen en bij het begin van het fietsen zitten Daan en ik er gelijk goed bij. Gelijk op het eerste stuk tegenwind langs de roeibaan springt Daan al weg. Ik wacht af, maar als de tweede man van Edo Sports springt, zit ik in zijn wiel. (Ik bedenk me opeens dat ik wielerjargon voor een triathlon publiek schrijf. Even een kleine uitleg: er springt natuurlijk helemaal niemand, en ik zit ook niet in het wiel, dat zou niet eens passen en bovendien draait dat nogal hard rond).

Maar goed, dat triathlon publiek reed ook mee in de wedstrijd en die snapten ook niet altijd de regels en wetten van de koers. Dus hebben we even een lesje fietsen gegeven. Omdat twee keer iemand zat te verzaken met overnemen was eerst Robert van Edo Sport weggereden en vervolgens ik er achter aan zonder te demarreren. Ik bleef even alleen doorrijden en dat kwam goed uit: Daan was explosief genoeg om in zijn eentje de oversteek te maken en niemand mee te nemen. Toen even met de vingers tussen de deur om zeker te weten dat we de andere vier niet meer terug zouden zien. Yes: een kopgroep van drie, met twee van Hellas! Robert kreeg van zijn coach de opdracht om het laatste rondje niet meer mee te rijden. Kun je proberen natuurlijk, maar dan heb je aan Daan de verkeerde… Het gevolg: precies aan de overkant van start finish, vol in het zicht van het publiek (wist hij heus niet) hield Daan even een wielershowtje. Hij liet mij wegrijden en stelde Robert misschien niet zo heel vriendelijk voor de volgende opties: 1) je rijdt mee, of 2) we flikken je. Robert kon de daaropvolgende demarrage op hangen en wurgen volgen en koos uiteindelijk met optie 1 toch eieren voor zijn geld. Ik fluisterde Daan in dat we hem er toch wel af zouden lopen en dat we beter niet te veel tijd konden verliezen. Maar terwijl we eigenlijk gewoon strak tempo naar de wissel reden, loste Robert toch en konden we de Hellas Wielershow compleet maken door met ons tweeën samen als eerste de wissel in te gaan.

We hadden een behoorlijk gat geslagen. Ik was aardig choco van het fietsen en kon lang niet meer het tempo ontwikkelen dat ik de eerste run nog ontspannen gehaald had. Daan liep nog wel sterk en kon onbedreigd naar de winst en ik werd gemakkelijk tweede, want mijn voorspelling was correct dat wij de betere lopers waren. Gelukkig hield Marco zijn kuit het en had hij nog wat kunnen profiteren van mannen die bij ons gelost waren. Zijn 12e plek betekende een eerste plek met ruime voorsprong in het teamklassement. En onze vis op het droge was de held van de dag: hij werd 36e . Op zichzelf al supergoed, maar het werd nog beter: Bouke Scheltinga van TC Twente werd daardoor 37e en TC Twente werd daardoor niet 7e maar 8e in de einduitslag. Dat betekent dat we niet alleen de leiding overnemen in het klassement, maar dat we nu een voorsprong van 3 punten hebben met nog maar een wedstrijd te gaan! Op naar Leiderdorp!