Ruim 15 jaar geleden hoorde ik voor het eerst van de Embrunman. Toen als tiener op windsurfvakantie vlakbij Embrun zag ik een aanplakbiljet van de Embrunman: 3.8km zwemmen, 188km fietsen (3800hm) en 42km lopen (420hm). Dit leek mij iets compleets ridicuuls om ook maar te proberen. Die vakantie eindigde te vroeg om de wedstrijd te kunnen zien. Nu in 2014 start ik aan die ridicule race met als heilig doel de finish te halen. De afgelopen twee jaar deed ik de tevens mooie olympische afstand tijdens de Embrunman triathlonweek en heb ik het gehele parcours verkend met als doel de finish op de hele in 2014.
Na nog een goede trainingsweek bij de Alp D’huez en een dag of 10 van taperen/afbouwen was het tijd om voor de wedstrijd. Mede Hellassers: Koen Overmars, Gerrit Bouhuis en Elke Schemmann waren er ook helemaal klaar voor.
Om 5:50 startte Elke met 60 andere dames. De 1200 heren startten om 6:00u, tevens in het donker met een beach start. Ik sta op de tweede rij en na een korte worstelpartij lig ik redelijk vrij in het veld op plek 10. Na de eerste van de twee rondes heb ik het idee dat de groep waarin ik zwem wat veel rechts zwemt, ik blijf links zwemmen en eindig bij de volgende boei aan kop van de groep. De laatste km zwem ik op kop, met een kleine versnelling zorg ik dat ik als eerste van de groep en als derde overal het water uit kom, in een goede tijd en met een goed gevoel. Ik neem de tijd voor de wissel, ga rustig zitten om me aan te kleden en de voeding in mijn fietsshirt te proppen.
Het is minder dan tien graden maar gelukkig begin je meteen met 6 km klimmen om warm te worden. Helaas word ik toch weer erg koud net als vele anderen en rijd ik rillend naar beneden. Na 1,5u fietsen heb ik al echt vermoeide en pijnlijke bovenbenen ondanks een rustige start. Ik begrijp niet hoe het kan en heb mentaal een dip, hoe kom ik die wedstrijd door met deze benen. Ik besluit om tot en met de Izoard heel rustig aan te doen, de finish halen is heilig niet de tijd. De volgende 50km bevatte diverse korte klimmen en een langlopend valsplat stuk naar de voet van de Col d’Izoard. Na relatief rustig de Izoard op te zijn gereden, voorbij te zijn gegaan door klimgeit Koen rijd ik weer rillend naar beneden. In Briancon merk ik dat ik mijn benen weer een beetje terug heb en ondanks de stevige tegenwind kan ik toch lekker fietsen. De laatste 60km kent nog diverse klimmen met als zwaarste de Pallon met 1,5km boven de 10% gemiddeld. Tessa stond hier net als op twee andere plekken om mij omhoog te schreeuwen en een bidon aan te geven. 10km voor het einde kan je speaker horen maar mag je nog een klim van 5km afwerken met een hele slechte afdaling als toetje.
In het park fermee neem ik weer mijn tijd om een loopshirt en mijn schoenen goed aan te doen. Bril op, flesje drinken in de hand en gaan. Ik vlieg! Nog nooit zo lekker gelopen! Dit gevoel is fantastisch, wat kan lopen toch onwijs lekker zijn. Ik probeer zo soepel en energie zuinig mogelijk te lopen want 42 km raffel je niet af, de eerste echte klim van het parcours leidt je 100m omhoog naar het centrum van Embrun. Hier loop je dwars door de winkelstraat, veel muziek en heel erg veel publiek, moet ik nu al bijna janken???? De afdaling gaat wat minder hard als tijdens de training want de bovenbenen zijn toch wat moe. Het loopparcours bestaat uit twee ronden en de hele eerste ronde gaat geweldig. Op 25km kom ik weer bij de klim uit, mijn liezen verkrampen direct bij het omhoog rennen en ik moet wandelen om erger te voorkomen. Wandelen helpt gelukkig goed en eenmaal boven kan ik weer gaan hardlopen, het tempo is er nu wel uit maar de vlakke stukken kan ik hardlopen en de pittigere stukken omhoog volbreng ik wandelend. Het geluid van de speaker is hoorbaar en ik kan de laatste km’s nog versnellen met de geruststelling dat ik nu toch geen kramp meer zou krijgen. Ik geniet echt van de laatst meters. Met tranen in mijn ogen kom ik over de finish in 12.23u en stort mij jankend van blijdschap en vermoeidheid in Tessa haar armen.
Wat een hel, wat een geweldige hel, wat een fantastisch mooie wedstrijd. Nog steeds een beetje ridicuul maar fantastisch mooi. Ik zie Koen in het parc fermee die 13 minuten eerder over de finish kwam. Hij heeft geweldig gefietst en ook nog een mooie marathon gelopen! In mijn laatste loopronde kwam ik Gerrit nog tegen die uiteindelijk in 14:38 met een geweldig gevoel en zijn kinderen de finish bereikt. Van Elke horen we kort later dat zij op de Izoard uit de wedstrijd is gehaald omdat ze 4min na de ontzettend scherpe tijdslimiet boven was, erg balen dus.
De Embrunman maakt deel uit van een triathlonweek met diverse races. Dirk deed mee aan de OD en werd eerste bij de heren bij H40, Arend Wijnalda (8 jaar!!) deed mee aan de kids triathlon en werd derde. Wat een topper! Clubkampioen 2024!
De omgeving is super om de trainen en te racen. Zoek je dus een mooie uitdaging in de Franse Alpen dan is er voor ieder wat wils. 15 augustus 2015 is jouw kans op deze wedstrijd. Wil je meer informatie of sterke verhalen, dan kun je altijd bij mij of de mede Embrunmanners terecht!
Au revior!
Rik