De Grote Hellas Triathlon Eindejaarsenquête: wat vindt Hellas Triathlon van 2016 en hoe zien we 2017

Terugblikken kunnen we allemaal, vooruitkijken is alleen de hele groten gegeven. Maar daar blijken we er bij Hellas triathlon ook wel veel van te hebben. Voorspelbaar natuurlijk, gelet op de praatjes die dagelijks de vele verschillende trainingen opfleuren. Bij de online communicatiecommissie vonden we het daarom tijd voor een nieuwe traditie: De Grote Hellas Triathlon Eindejaarsenquête, editie 2016.

Dan begin je met terugkijken. Beschouwen. En dan is het zich in eerste instantie grauw, want de wereld is wel wat verloren, in 2016. Johan Cruijff, David Bowie en op de valreep nog even George Michael, to name but a few. We kregen er gelukkig ook veel voor terug. Donald Trump, treitervloggers en heel veel eerste keren op de triatlon. Je eerste keer is bijzonder, welke afstand ook. Maar er zijn ook weken of zelfs maanden verspeeld, aan blessures, of drukke werkzaamheden. Kortom: wat vonden wij zelf van 2016?

2016, toch best goed

Op een schaal van 1 t/m 5 geven wij, met 88 respondenten op de enquête, onze seizoenen een 3,58. Netjes. Toch zat er ook veel teleurstelling tussen, getuige de maar liefst 15 (17%) keren dat er echt maar één of twee sterren konden worden gegeven. 36 Respondenten gaven het seizoen een 4 (41%). 17 Bofkonten (19%) kozen voor de maximale score van vijf sterren.

En dan wordt het winter. Nat, grijs en koud. Minder (buiten) fietsen, maar vaker het bos in. Of het krachthonk misschien? Nee, daar zijn ‘we’ over het algemeen niet zo van. Van je lichaam de broodnodige rust geven overigens ook niet. Nee, uit de rondvraag blijkt dat we vast wel iets minderen, maar de buren en collega’s vinden ons niet ineens normaal ofzo. Want we blijven massaal sporten. Rusten (3 mensen), de hele winter taperen (3) en de crossfit (1) is minder populair. Bijna 40% (34 stuks) van de invullers negeert de winter en gaat door zoals in alle andere maanden. En dat doen we toch vooral in het bos (28 mensen) en minder met een focus op techniek (10).winterPopulair

Dat bos is toch al populair, want op de vraag ‘wat is je favoriete training?’ antwoorden 48 mensen dat dat de bostraining is. Misschien ook iets voor de zomer? Met de baantraining (28) erbij, is de looptraining veruit favoriet. De restjes worden verdeeld onder fietsen (25), zwemmen (21) en de rest (23).

favoriete-trainingDat gezegd hebbende, ligt ons favoriete onderdeel op de tri wel voor de hand. Maar dat valt mee. Lopen en fietsen verdelen de buit (39 om 41), maar fietsen is toch echt favoriet. Zo’n 23% (20 mensen) zwemt het liefst en een paar zonderlingen (3) hebben de mazzel dat hun favoriete onderdeel tweemaal voorbijkomt in een triatlon.

Is er dan enige correlatie te ontdekken tussen het favoriete en het slechtste onderdeel? Een beetje. Fietsen is favoriet en ook relatief weinig het slechtste onderdeel. Zwemmen scoort hier overdonderend hoog. Van zwemtrainingen hebben we er het meest en ze worden akelig goed bezocht. Nu blijkt waarom: we vinden het massaal (57%) ons slechtste onderdeel. Persoonlijk vind ik wisselen als slechtste onderdeel nog heel weinig terugkomen. Blijkbaar nuanceren we onze wissel nogal snel tot iets aanvaardbaars. Of we maken het wellicht minder belangrijk in relatie tot de rest.

slechtste-onderdeelPlannen maken

Op naar 2017 dus. Met veel aandacht voor het zwemmen, want daar zijn we het slechtste in, en voor het lopen, want dat vinden we het leukst om te doen. Als ware duursporters trainen we meer dan we racen, maar uiteindelijk moet het toch allemaal ergens toe leiden.

Is die stip op de horizon al gezet? Mwah, niet echt. We hebben vooral veel ideeën, maar nog weinig concrete acties en geplande races of evenementen. ‘Duidelijk en zelfs al gepland’ gaat op voor 8 mensen, 9%. De andere kant van het spectrum, ‘ik plan helemaal niks’, gaat op voor 5 mensen. De rest hangt ertussen. In 38 gevallen is alles nog mogelijk, in 37 gevallen is er wel een (soort van een) plan, maar nog niks definitief.

Misschien weten we nog niet exact welke race we gaan doen, over de verschillende varianten en afstanden zijn we stukken duidelijker. Er worden heel veel triatlons gedaan in 2017… De afstanden vliegen je om de oren. Blijkbaar begint de planning bij de afstand, zien we daarna wel waar, hoe, met wie en wanneer. Wel verklaarbaar in deze sport.

volgend-jaar

De crux van deze vraag zat ‘m in de optie ‘iets anders, wat ik graag deel ter inspiratie, namelijk…’. Daar kwamen wel wat pareltjes uit tevoorschijn. Een bloemlezing:

“Geen triathlonseizoen voor mij volgend jaar, want ik ga 4 maanden op reis van half april tot half augustus.”

“Offroad triathlons doen.”

“Ik zou graag een 10km run doen, en nog een halve marathon.”

“Wat op mijn pad komt”

“100k”

“’T is nog niet helemaal zeker, maar het zou zomaar iets héél langs kunnen zijn…” (FH: volgens mij is deze inmiddels definitief…;))

“60 van Texel”

“Hopelijk heel blijven”

En de spannendste van allemaal: “Papa worden”. Enjoy!

Afstanden, plannen en uitdagingen genoeg dus. En een aantal toch al best specifiek. Waar gaan we al deze voornemens ten uitvoer brengen? Op Texel, onder andere, is te lezen. Verder zijn er een aantal usual suspects voor ons, Hellassers uit midden Nederland. Zoals Almere (9 mensen al zeker, 33 misschien), Nieuwkoop (5 om 36), Woerden (3 om 36) en de teamtriathlon in Arnhem (5 om 29). Heel gestaag begint de Ironman in Maastricht ook een vast plaatsje te veroveren, met 5 zekere en 17 potentiële deelnames. De grootste schok in deze enquête is dat er 2 mensen zeker een triple brutal gaan doen en maar liefst 9 misschien. Ik hoop maar dat dat geintjes zijn… Er zal ook vast een verschil zijn of ontstaan tussen de hier aangegeven zekerheden en de in 2017 daadwerkelijk gerealiseerde plannen…;).

Ook hier was er ruimte voor andere opties en events. En we vliegen toch zeker over heel Europa (en soms wat verder) uit komend jaar. Als je nog suggesties nodig hebt, hier komen ze: NK, WK Age Group Rotterdam, ETU, Eredivisie, Rügen, Bosbaantriathlon, Triathlon Utrecht, Roth, ltriman Le Triathlon de Montagne en Pyrénées of Icon Livigno Xtreme Triathlon, Alpe D’Huez, Altriman, Bardolino (Italië), EK Run Bike Run in Sora (Spanje), Maarssen, Bilzen, 70.3 in Sydney, Triambla, Zeewolde, Frankfurt, Zürich, Klazienaveen, Holten, Didam, City to summit, de 100 Mijl van SPA (duo) en 100 km Trail des Fantomes, Hamburg, Deil, Beesd en La Roche. Genoeg dus. Al kregen we ook enige feedback op het ontwerp van de vragenlijst: “Zo specifiek weet ik het allemaal nog niet, maar blijkbaar moet ik bovenstaande vraag invullen, dus dan krijg je overal misschien…”. Neemt de enquêtecommissie mee naar volgend jaar, dank!

De uitsmijter is voor de Chocomelclub. Evalueren doen we het liefst (38%) onder het genot van een chocomel. Bier (15) en water (19) scoren ook heel behoorlijk, bij de eiwitshake (11) duiken we al een beetje de krochten van de vereniging in.

drinkenOpen einde

Rest ons de slotvraag. Of liever, de rondvraag. Wat komt er verder nog ter tafel? De uitsmijters, hier zijn er een paar:

“Ik ben niet bekend met de term taperen”

“Kan er op de site iets komen waar je kan aangeven bij welke wedstrijd je je hebt ingeschreven. Kunnen we samen rijden enzo. Nu kom ik vaak pas tijdens de wedstrijd mensen tegen.”

“Mooi cluppie!!”

“Wat is soms jammer vind aan de trainingen is dat vaak niet uitgelegd waarom je bepaalde oefeningen doet. Ik denk dat dit het effect flink kan verbeteren.”

“De veranderingen van afgelopen jaar hebben wat mij betreft goed uitgepakt! Ga zo door zou ik dus zeggen :)”

“Ik wil graag weten wat de plannen zijn van de andere Hellas-leden zodat we er misschien groepsgewijs naar toe kunnen trainen.”

“Roth wordt mijn eerste hele…”

“Graag zou ik zien dat er basis triathlon schema is waarvan je gebruik kan maken, nu is het vaak zoeken naar hoe je een goede training doet in aanloop naar een wedstrijd. Ik ban zelf bv opzoek naar een schema voor de Hele van Almere.”

“Alles wel graag statisch significant vaststellen ;-))” (FH: niet gelukt, sorry!)

“Top hoe de zwemtrainingen zijn aangepast. Ook hier een goed plan ten grondslag. Ga zo door met professionaliseren”

“Ik vind de vereniging soms te groot waardoor je weinig persoonlijk contact met de leden hebt”

“Hellas heeft zeer leuke en professionele trainers”

“Hellas is een superleuke vereniging, misschien kunnen we het nog leuker maken om deelnames aan wedstrijden met elkaar te delen zodat deelname nog leuker en gezelliger wordt!”

“MTB trainingen deze winter (buiten het mtb weekend om) zou leuk zijn!”

En de perfecte afsluiter: “Iedereen veel plezier met de sportactiviteiten!” Een aantal keer komt er een sociale wedstrijdplanning ter sprake, misschien kunnen we daar richting de volgende verenigingsbeschouwingen iets mee? Ook wordt nadrukkelijk de steeds toenemende professionalisering geroemd. Top. En natuurlijk de ‘goede en leuke’ trainers. Mooi om dat ook even te bedenken, zo aan het einde van een druk en lang jaar. Dank voor alle trainingen!

Tot zover 2016 en, wat we al weten van, 2017. Het was over de gehele linie een topjaar. De vereniging is verder gegroeid, onze eigen triathlon volledig vernieuwd en individueel hebben we alles gedaan wat sporters doen: hoogte- en dieptepunten beleven. Daar doen we het voor. Dus kijk terug, plan vooruit en laten we er een geweldig, enthousiast, sportief en beeldschoon jaar van maken.

Voorbeschouwing: Hellas Triathlon start het Divisie seizoen

Zondag 24 april wordt het Divisie triathlonseizoen geopend met sprint-teamwedstrijden in zowel Amsterdam als Arnhem. Dit betekent dat Hellas Triathlon (eindelijk) los mag! Het concept  van beide teamwedstrijden is simpel: je start met 4 teamgenoten waarbij de 3e tijd telt. Hierbij mag je teamgenoten duwen met zwemmen, samenwerken op de fiets en vervolgens weer duwen met lopen. Gedurende de race mag je 1 atleet verliezen aangezien de 3e tijd telt. Alleen bij de Eredivisie heren zit dit net iets anders; zij starten met 5 atleten waarbij de 4e tijd telt.

In Arnhem gaat de 2e Divisie van start met 2 damesteams en een herenteam. In Amsterdam komen zowel de mannen als de vrouwen in actie bij de Eredivisie en daarnaast starten er 2 mannenteams bij de 3e Divisie. Voor namen van de opgestelde atleten zie onderaan dit bericht. Continue reading “Voorbeschouwing: Hellas Triathlon start het Divisie seizoen”

7 weken, 7 wedstrijden, 6x podium

(Tekst: Dirk Wijnalda)

Dat lijkt veel en zwaar maar eigenlijk valt het best mee en is het goed vol te houden als de basis maar goed is. Het voordeel van veel wedstrijden is dat je ook veel rustdagen hebt en verder voornamelijk rustige of korte trainingen doet. Belangrijk is om goed aan te voelen wat je wel en niet kunt doen aan trainingen. Verder is een wekelijkse massage zeker aan te raden om de spieren soepel en blessurevrij te houden. Niet elke wedstrijd zal een maximale prestatie opleveren of perfect verlopen maar daar leer je weer van en maakt je beter voor de volgende race. Hieronder een overzichtje van mijn races van de afgelopen weken.

29 april NK Powerman Duathlon: De eerste belangrijke wedstrijd van het seizoen. Een NK met podiumkansen dus zeker geen “trainingswedstrijd”. Dat bestaat voor mij überhaupt niet, een wedstrijd kan ik niet met de handrem erop doen. Natuurlijk, de ene keer ben je meer gefocust en heb je wat extra rust genomen maar voor de rest is het gewoon het maximale eruit halen in een wedstrijd. Deze wedstrijd voel ik en me fit en scherp en ga ik voor het NK podium. De eerste run van 15km is zwaar daarna kom ik beter in mijn ritme met een mooie 2e plaats tot gevolg. Tevreden? Zeker. Een flinke prikkel ook voor mijn lichaam en daar hoop ik de rest van het seizoen nog profijt van te hebben.

5 mei Kwart Breukelen: Zes dagen na de Powerman, dat is kort, te kort. Ik heb nog veel spierpijn in de kuiten en heb de afgelopen week bijna niet getraind. Maar toch ik moet hier mijn titel verdedigen, dus doe ik mee. Ideaal zou zijn als ik bij het zwemmen kan bijblijven en op het fietsen verschil kan maken, dan heb ik wat speling bij het hardlopen. In het eerste onderdeel faal ik en loop anderhalve minuut schade op, omdat de beenspieren niet soepel zijn besluit ik een zwaar verzet te rijden en dat gaat heel goed, ik weet de achterstand om te buigen in 1 minuut voorsprong na het fietsen en kan de wedstrijd gecontroleerd uitlopen.

13 mei Eredivisie Enschede: Na Breukelen is het herstel goed geweest, ik heb goed kunnen trainen en ook gister nog 5 uurtjes gemaakt. Vandaag eerst een individuele 1/16de triathlon. Die gaat niet heel goed, ik maak wat foutjes en kom nooit in mijn ritme. In de middag de team triathlon, we draaien prima en we laten weinig liggen, ik heb het voordeel dat ik de snelste loper van het team ben en hoef in het laatste onderdeel niet heel diep te gaan. Dat scheelt toch weer in het herstel.

27 mei OD Heerenveen: 2 weken heel behoorlijk kunnen trainen met flink wat fietskilometers. Dat was ook wel even nodig. In juli staat er al weer een Ironman op het programma en daarvoor moet ik wel wat afstand in de benen hebben. Voor het eerst in het buitenwater vandaag, ik was er nog niet aan toe gekomen. Het valt niet tegen, ik verlies wel 2 minuten maar weet dat op de fiets weer goed te maken en met een minuut voorsprong de wissel in te gaan. Fietsen gaat echt geweldig de laatste tijd. Hoe kan dat? Het is vooral iets mentaals, ik wil echt zo hard mogelijk fietsen en denk daarbij niet aan het volgende onderdeel, dat zien we dan wel weer. Bovendien fiets ik minder in training (tijdgebrek) waardoor de benen wat frisser zijn in de race. Ik win de wedstrijd uiteindelijk met ruime voorsprong.

3 juni NK Halve Triathlon Nieuwkoop: Belangrijke wedstrijd vandaag maar ik voel me niet top. Na mijn lange fietstocht op pinkstermaandag toch een dipje gehad, keelpijn verkoudheid. Zelfs nog getwijfeld of ik wel mee zou doen maar op zondagochtend voel ik me wel aardig. De wedstrijd gaat, op het zwemmen na, nog buitengewoon goed. Ik ben hier nooit sneller geweest op de fiets en het looponderdeel was ook een PR en dat kwam zeker niet door de weersomstandigheden. Het was weer niet fraai. Wel een mooie bronzen plak verdiend op het NK. Meer dan verwacht maar ik ben ook echt wel even helemaal op nu.

9 juni OD triathlon Huizen: De hele week verkouden geweest, Nieuwkoop heeft zijn sporen nagelaten. Bijna niet getraind deze week, paar keer kort gezwommen, 2 maal anderhalf uur uitfietsen en 2 loopjes van 6km met enkele versnellingen. Maar triathlon Huizen is een leuke wedstrijd en ik voel me vandaag prima en gemotiveerd. Vanaf het begin gaat het goed, na een paar km fietsen lig ik al op kop en heb de wedstrijd onder controle. Alles gaat volgens plan vandaag zelfs de wissels zijn goed. En ach, het weer laat zich weer eens van zijn ruige kant zien, het zit niet mee dit jaar, maar eerlijk gezegd heeft het wel wat en blijkbaar kan ik er goed mee omgaan. Mijn kilometers heb ik vandaag ook gemaakt door heen en terug te fietsen, lekker efficiënt.

17 juni OD triathlon Amsterdam – Van tevoren de deelnemerslijst bekijkende was mij al duidelijk dat een tweede plaats goed mogelijk zou zijn en een overwinning een heel lastige opgave zou worden. Op die lijst stonden namelijk onder andere Martijn Boot en Erik-Simon Strijk. De eerste heb ik in Huizen met 2 minuten verslagen, maar door Strijk ben ik in Nieuwkoop met 5 minuten verschil naar de 3de plek verwezen. Goed, elke race is anders, maar de verhoudingen waren duidelijk. Ook de organisatie bleek dit goed door te hebben en had ons drieën voor de race uitgenodigd om gepresenteerd te worden aan de race-sponsoren. Nooit eerder zoiets meegemaakt maar wel een goed idee voor wat extra exposure van atleten en sponsoren.

Mijn strijdplan ging uit van een overwinning en daarvoor moest ik maximaal zwemmen om een zo klein mogelijke achterstand op te lopen. Op papier was ik namelijk de mindere zwemmer. Vervolgens proberen de verloren tijd zo snel mogelijk goed te maken door een strakke wissel en gelijk gas te geven op de fiets om daarna misschien op het eind van het fietsen nog een uitlooppoging te kunnen doen. En dan bij het lopen alles geven om de concurrent voor te blijven.

Deel 1 van het plan verliep uitstekend, slechts 40 sec achterstand op de kop in 1500m is voor mij heel goed, al denk ik wel dat het zwemparcours zo’n 200 m te kort was aan de tijden te zien. De wissel was naar behoren en op de fiets reed ik al snel naar de derde positie maar op de koploper werd de achterstand maar niet kleiner. Sterker nog, ik verloor tijd. Lastig was het ook, 8 maal heen en weer met dus 2 keerpunten in elk rondje. Bij een keerpunt stond je volledig stil en dan kost het veel kracht om weer op snelheid te komen. Na 3 rondjes kon ik positie twee van M. Boot overnemen en zelfs een gaatje slaan. Met ruime achterstand op ES Strijk, die op kop lag, begon ik aan het lopen. Er viel niet veel meer te halen. Mijn tweede plek was wel veilig en eerste onhaalbaar. De eerste 2 kilometer lopen gingen nog een beetje stroef, maar daarna zat ik in een goed ritme en kon ik mooi als tweede finishen.

Ik vind het heerlijk, triathlon raceseizoen, de mooiste tijd van het jaar!

Eredivisie: Enschede (dames)

We hadden hard getraind voor deze eerste wedstrijd van de competitie. Niet alleen individueel, want het gaat immers om het team tijdens deze wedstrijd. Dus met z’n vieren waren we in het zwembad te vinden: ‘wat is de juiste volgorde?’, ‘niet zo bubbelen met je voeten, dat zwemt niet fijn!’, ‘links keren’, en zo ging het door tot we uiteindelijk allemaal beter zwommen! Op de fiets werd er wat afgeschreeuwd en gediscussieerd. Maar alles met goed gevolg; uiteindelijk ging het vlekkeloos en konden we met goed vertrouwen richting Enschede! Wel eerst nog even samen eten en de concurrenten bestuderen. We gaan natuurlijk elke wedstrijd voor winst, maar met deze tegenstanders is een nummer 1 of 2 positie eigenlijk alleen maar mogelijk door pech bij de tegenstander. Nummer 3, 4 of 5 leek ons mogelijk als alles mee zou zitten, er zou dus geknokt gaan worden voor het podium in Enschede.

Vol goede moed en ook wat zenuwachtig stond ik zondag 13 mei iets voor 7’en uur in Amersfoort vlakbij de afrit van de A28. Ik was wat vroeg en helaas was Sione ietsje laat. Omdat er ook nog een oprit van de snelweg dichtzat begon mijn dag met een half uur wachten in de kou. Gelukkig ging de rit daarna voorspoedig. Ook vooraf aan de ochtendstart ging alles vlot en voorspoedig; zelfs mijn met een viltstift en duct tape gecreëerde ligstuurtje werd goedgekeurd! En zo lag ik als 11e in het water. Zoals altijd lijkt tijdens de race alles mis te gaan. Bij het zwemmen ligt iedereen in de weg en weet ik tegen elke lijn aan te zwemmen, op de fiets is het zo koud dat ik het idee heb dat ik m’n benen niet rondkrijg en in de wissel lukt het maar niet om mijn schoenen aan te krijgen. Maar als ik uiteindelijk gefinisht ben en ook de rest van het team veilig en zonder lekke band en kleurscheuren over de finish zie komen ben ik blij en opgelucht. Kijkend naar de startnummers van de tegenstanders hebben we het volgens mij best goed gedaan. Hoewel we bij de eerste uitslag met zo’n drie kwartier achterstand op de nummer 1 als laatste staan, blijkt na een goede optelling van de organisatie dat we heel netjes met ons team de 3e ochtendtijd hebben neergezet en dat Sione zelfs de 5e individuele tijd heeft!

Toen kon het wachten beginnen. Wachten op de middagserie. Tijdens het wachten nogmaals tactiek bespreken, maar eigenlijk wisten we alles al en zouden we het zo gaan doen als we getraind hadden. Eindelijk was het zover en 1.21 minuten na de nummer 1 gingen we te water. We verwachtten de nummer 1 (ProTriathlon) en 2 (Jong Oranje) niet meer in te halen, zij bezitten immers toch wat meer kwaliteiten dan wij, maar de derde plek moest haalbaar zijn. Alleen tijdens het lopen zou TVA (de nummer 4 van de ochtend) ons nog in kunnen halen, want zwemmend en fietsend waren we in principe beter. Dus begonnen we zoals gepland onze voorsprong tijdens het zwemmen al uit te bouwen (al waren het maar enkele seconden). De wissel verliep goed en al snel vormden we een treintje op de fiets. Als een speer gingen we, ook door de bochten, na de bocht direct aanzetten, zonder dat iemand problemen had. Hoewel… zelf voelde ik af en toe bijna de kramp in m’n kuiten schieten (misschien toch nog wat naweeën van de ochtend). Maar we gingen door, want we wilden uitbouwen en we gingen snel, heel snel! Zo snel zelfs dat we de snelste dames fietstijd hadden neergezet en Jong Oranje in de wissel tegen kwamen. TVA was inmiddels “ver” achter ons.

Maar we moesten verder, want het lopen zou toch ons zwakste onderdeel zijn. Monica vloog door de wissel en Sione ging er snel achteraan. Zelf kreeg ik kramp tijdens het uittrekken van mijn schoenen, dus duurde alles iets langer, maar dat zou ik gedurende de eerste loopronde wel weer inhalen. En zo gebeurde het ook. Tijdens het lopen werden we goed gecoacht en kregen we telkens onze voorsprong op TVA te horen en hoewel die langzaam minder werd, hadden we hard genoeg gefietst om overtuigend als derde ploeg over de finish te komen.

Voor mij was dit een geweldige eerste wedstrijd van de eredivisie. We hebben veel plezier gehad, maximaal gepresteerd en het was leuk om door jullie aangemoedigd te worden. Als ik nu onder de douche sta, zie ik telkens de Hellas tattoo die niet meer weg te krijgen. Ik kan boenen wat ik wil, maar jullie hebben ervoor gezorgd dat ik niet meer weg kan. Gelukkig maar, want ik heb veel zin in de volgende wedstrijd – het NK sprint in Groningen op zondag 17 juni!

Jony Heerink

(team: Jolien de Klein, Jony Heerink, Monica Gorska en Sione Jongstra)

Blog: Powerman Horst

Tekst: Jeroen Karamat Ali

Powerrrrrr
Volgens een ervaren Hellas-lid, staat deze wedstrijd bekend als de langste en zwaarste duathlon van Nederland: de Powerman in Horst. Ik heb onderdak geregeld in de buurt van de start, zodat ik niet al te vroeg hoef op te staan. Bijkomend voordeel is dat ik de omgeving alvast kan verkennen. Natuurlijk uitermate belangrijk voor de visualisatie tijdens de wedstrijd. Vrijwilligers zijn druk bezig de hekken neer te zetten, spandoeken op te hangen en de speakers te testen.

Ijs
Vanachter een heerlijk kopje cappuccino bij de lokale ijssalon bekijk ik het op mijn gemakje. Ondanks dat ik een heus ijsmonster ben, laat ik de aantrekkelijke ambacht even links liggen, wetende dat er thuis na de wedstrijd een liter stracciatella klaar ligt. Nee inderdaad, dat is geen sportvoeding, maar ik denk altijd maar zo: je lichaam moet zo af en toe ook de slechte dingen kunnen onderscheiden.

Wisselzone
Op de wedstrijddag krijg ik een mooie plek in de wisselzone. Van mijn trainer heb ik al gehoord dat de ETU-regels gelden tijdens de wedstrijd, dus ik zorg ervoor dat mijn fiets op de juiste manier (met het voorwiel in de rijrichting en opgehangen aan het zadel) in het rek hangt. Mijn redelijk nieuwe Cube valt in het niets tussen de meest fantastische bikes. Er staat voor een fortuin aan fietsen.

Ik twijfel of ik mijn fietsschoenen in of naast de vuilniszak zal leggen. Ik weet niet zeker of het gaat regenen. Strijders om me heen twijfelen niet. Zij stellen alles netjes op om zo snel mogelijk te kunnen wisselen. Ik volg hun voorbeeld.

Start
In het startvak spreek ik mezelf nog even aan: “Jeroen, geniet er van. Eindelijk is het zover. Laat je niet gek maken en ook al ga je pijn krijgen. Blijf genieten. Dit is je eigen keuze. Kom op!”

Mijn trainer heeft mij gewaarschuwd niet te gek te doen tijdens de eerste ronde. Na de eerste paar honderd meter hoor ik mijn naam en zie ik Hellas-trainer Suus langs de kant. Ah, een medestander. Wat fijn. Halverwege haak ik aan bij een groepje Engelsen en besluit in hun slipstream te blijven hangen. Tot het einde blijf ik achter de mannen hangen en onderdruk de drang om aan te zetten. Na 15 kilometer in 01:08:00, kom ik bij mijn fiets. Ik ben tevreden met deze doorkomst, want ik had gerekend op een tijd van 01:15:00.

Ik verlies wat tijd, omdat ik naar het toilet moet. Waarschijnlijk heb ik iets toch niet helemaal goed gedaan in de voorbereiding, maar ja… beter dat zeurderige gevoel kwijtraken dan op de fiets proberen te plassen.

60K fietsen
Helm op, schoenen wisselen, fiets pakken, rennen en hop de fiets op. Ik begin aan de eerste van drie rondes van 20 kilometer. Na 100 meter hoor ik mijn bidon vallen. ‘Laat maar gaan,’ denk ik. ‘Ik pak onderweg wel een bidon aan bij één van de drankposten.’

De eerste ronde voelt goed. Ik heb het gevoel dat ik voor mijn doen heel snel rijd en het lukt mij lange tijd in de tijdrithouding te zitten. Voorheen lukte mij dat nog niet zonder ongemakken. Ondanks mijn eigen snelheid, sta ik te kijken van de gasten die mij inhalen. Pffft, dat is pas knallen.

Tegenwind
Tijdens de tweede ronde, komt de klad in mijn snelheid. Het lijkt alsof de wind ineens met mach2 is toegenomen. Mijn gemiddelde snelheid duikt onder de 30. Bij 50 kilometer word ik het zat. Inmiddels ben ik door een dame ingehaald die ik de ronde ervoor voorbij ben geraasd. “Kom op jonguh. Nog effe! Denk eraan: de herinnering duurt heel lang!” roep ik tegen mezelf.

Ik heb het gevoel dat ik nog de enige op het parcours ben. Bij het ingaan van mijn derde ronde is winnaar Joeri Vansteelant net gefinisht! Ik blijf lekker trappen en zie het centrum opduiken. Daar weet ik dat het tempo iets omlaag moet vanwege de vele bochten. Dit geeft mij alvast mentale rust voor het laatste onderdeel.

Overgang
Nu begint het deel waar ik het meest tegenop zie. De overgang van fietsen naar lopen. Ik heb dat in verschillende triathlons en de duathlon Hilversum al als pittig ervaren. Deze keer is het niet anders. Mijn kuiten en bovenbenen voelen heel zwaar. Ook na een kilometer lopen, is dat niet veel anders. Het lukt mij niet het gevoel eruit te lopen. Inmiddels geeft mijn Polar bijna 3:30 aan. De derde en laatste ronde word ik gesterkt door de gedachte dat ik er bijna ben en dat het mij gaat lukken dik onder de 4 uur, mijn streeftijd, te finishen.

Finish
En daar komt dan de glorieuze finish… handen omhoog… oerkreet eruit… wat heerlijk! Een 3:52 uur lang durende rollercoaster! Ik vond het zwaar, het voelde heftig, maar ook heroïsch. Het voelt goed te kunnen zeggen dat ik ‘die zwaarste van Nederland’ ben gefinisht als 67e Nederlander. Kom maar op met de volgende uitdaging!

Sportmassage op dinsdagavond na de looptraining

Na de baantraining op dinsdagavond is er vanaf 19:00 uur de mogelijkheid tot sportmassage van Velofit. Velofit is dan te vinden in de massageruimte van het clubgebouw op Atletiekbaan Maarschalkerweerd.

Een massage duurt 20 minuten en de kosten hiervan zijn 10 euro per massage. Er kan contant, per PIN of per chip worden afgerekend.
In een massage van 20 minuten kan je bijvoorbeeld laten doen:
– kuiten
– of bovenbenen (quadriceps)
– of achterkant bovenbenen (hamstrings)
– of rug

Na de zomeravondcup is een massage een absolute aanrader. Natuurlijk kan je ook op andere dagen bij Velofit terecht, kijk hiervoor op www.velofit.nl.

Blog: Mijn eerste keer triathlon

Tekst: Jeroen Karamat Ali

Triatlon VeenendaalHet triathlonvirus heeft me gegrepen! Bij Hellas Triathlon heb ik een  introductiecursus gevolgd. Een cursus van 6 weken met als vuurdoop de1/8 triathlon in Utrecht. Mijn eerste triathlonwedstrijd was een goed begin (1:23:45) waar diverse kwaliteiten en vervormingen bij elkaar komen. Zo heb ik ontdekt dat lopen mijn beste onderdeel is, zelfs na het zwemmen en fietsen. In Veenendaal ervaar ik mijn eerste kwart triathlon. Een kort verslag.

Zwemmen
Deze jongen kan niet zo best zwemmen. Zo! Het kan maar gezegd zijn. Tja, en dan sta je in wisselzone om al je spullen klaar te leggen en dan hoor je dat het zwemparcours van de triathlon Veenendaal ‘lastig’ is. Ik loop naar de start in alleen een zwem-/hardloopshort, stap in het water van 19,5 graden en sta daar in blote bast, hartslagmeter om de borst, zwembril en de verplichte gele badmuts op het hoofd, tussen triatleten in wetsuits. Ik weet wel dat een wetsuit zorgt voor meer drijfvermogen en warmteregulatie, maar eerst maar eens kijken of ik ook zonder zo’n ding aan de zwemfinish kan komen.

Borstband
In het water is een slalomparcours uitgezet. Ik heb er zin en voel me sterk. Let the games begin! Het startschot gaat en ik doe nog rustig aan. Deze man hoort natuurlijk niet in de frontlinie. Tijdens het zwemmen voel ik mijn borstband langzaam afglijden. De gedachte dat ik mijn band misschien wel verlies in het water, leidt af. Gelukkig is mijn heupomvang groter dan mijn borstomvang…

Kloof
Wat een mooie race, zeg! Maar, damn, wat is 1 kilometer ver zeg! Het duurt niet lang voordat ik als laatste zwem en de kloof wordt snel groter. De intentie om non-stop borstcrawl te zwemmen, lijkt compleet verdwenen. Aan het einde van de eerste 500 meter word ik zelfs bijna gelapt door de snelste zwemmer. Wat gaan ze hard! Jaws is er niks bij. Als ik op een gegeven moment wordt ingehaald door zwemmers van de tweede serie, laat één van de reddingswerkers mij weten dat ik alleen mijn hand maar hoef op te steken als het niet meer gaat.

Stoppen
Stoppen? Dat is echt geen optie! Natuurlijk voel ik wel dat mijn achilleshiel wordt blootgelegd. Het laatste stuk zwem ik in schoolslag naar de kant. De tijd op de klok: bijna 30 minuten. Waar iedereen het water uitrent, loop ik vrij relax. Ik vergeet bijna dat ik nog lang niet klaar ben. Eenmaal op de kant loop ik in draf naar mijn fiets. Ik constateer dat alle rekken al leeg zijn. Dat motiveert niet echt, maar ik laat mij niet uit het veld slaan. Ik doe het toch voor mezelf! Ik wil dit zo graag.

Nieuwe fietsschoenen
Dit is de eerste wedstrijd waarin ik mijn nieuwe fietsschoenen kan testen. Tijdens een trainingsronde ben ik met deze stappers al twee keer onderuit gegaan, doordat ik vergat op tijd los te klikken. In die valkuil zal ik deze keer niet stappen.

Zoef
Het parcours kent een paar heuveltjes en een groot deel wind tegen. Mijn snelheid varieert daardoor van 34, 31, 27 en soms zelfs 22km/u. Achter mij hoor ik een zoef-geluid dichterbij komen. Snelle jelles zoeven voorbij alsof ik er niet ben. Ik word zelfs ingehaald door een vrouw die qua leeftijd zeker de 60 is gepasseerd. Een Iron woman? Ze gaat in ieder geval aardig rap, gezien haar leeftijd.

Hardlopen
Dan wordt het tijd voor de tweede en laatste wissel. Ik mag afsluiten met mijn favorietje: hardlopen. In de wisselzone check ik op het klokkie hoe snel ik moet lopen om binnen de 2:30 uur te finishen. Ik zie 1:45 uur en moet dan nog wisselen. Ik weet dat ik heel hard moet gaan om mijn gewenste eindtijd te halen.

Energie
Ik merk dat ‘mijn vaatje’ een beetje leeg begint te raken. Daarom pak ik bij de wissel een energiegelletje dat ik tijdens het lopen naar binnen werk. Ik ben mij ervan bewust dat dit het moment is mijn tijden goed te maken. Echter, na de eerste ronde merk ik dat er niet heel veel meer in zit. Ik word ingehaald en het lukt me niet deze jongen bij te blijven. “Nu is het tijd voor de selftrancedance jonguh!” pep ik mezelf op. Ik sterk mij met de gedachte dat ik bij dit laatste onderdeel weinig wordt ingehaald.

Finish
Na 46:21 minuten hardlopen, breng ik mijn eerste kwart triathlon tot een einde in 2:33:21. Geen slechte tijd, maar mijn doel is helaas niet gehaald. Na de finish bel ik mijn vrouw. Thuis wordt gedacht dat een triathlon heel erg zwaar is, dus ik besluit even een teken van leven te geven…

Blog: Trainen voor de triathlon als schaatsen op natuurijs

Tekst: Gerrit Bouhuis

Onlangs keerde ene Lance A. verrassend sterk terug in de triathlonsport. Ooit was Lance lid van een lokale triathlonclub en draaide hij vast lekker mee in groepje 34 op de baan. Op zaterdag moest hij ongetwijfeld steevast om 9 uur door de lokale mopper-Martha uit het zwembad verjaagd worden. Lance bleef maar doorgaan met zwemmen want hey “If it feels good, you’re not doing it right” zo had hij ergens gelezen.

Al snel kwam Armstrong erachter dat trainen voor een triathlon best wat tijd kost, als je een beetje vooraan wilt meedoen in een wedstrijd. Hij besloot maar eens wat meer aandacht te besteden aan het fietsen. Als vader van twee begrijp ik de keuze van Lance: het combineren van triathlontrainingen met een gezin is best een opgave. Maar het kan natuurlijk wel.

Gerrit tijdens Luik-Bastenaken-Luik

Onze kinderen zijn nu 8 en 10 jaar oud. De afgelopen jaren heb ik geleerd dat het mogelijk is om flink te sporten als je er een gezinnetje op na houdt. Hieronder wat aandachtspunten.

Train cross
Nederlandse kindertjes gaan als ze een jaar of 5 zijn op zwemles. Het duurt voor de meeste kinderen 1 á 2 jaar voordat ze diploma A en diploma B op zak hebben. Menig ouder ervaart de wekelijkse gang naar de zwemles als een bezoeking. Zo niet de triatleet. Die levert zijn schatje(s) af bij de zwemles en duikt vervolgens zelf ook het water in. Voorwaarden om deze constructie tot een succes te maken: zwemlessen waar je als ouder niet bij mag blijven en een glazen wand tussen de zwemzalen. Andere toepassingen van de crosstraining: de fietstraining met een rijk gevulde fietskar en de duurloop met volgfiets met daarop een uitgelaten kind.

Wissel snel
Duurtrainingen kosten tijd, maar met snelle wissels kan er meer dan je denkt. Voorbeeld: op vrijdagochtend begint school om 8.30 uur. Om 8.31 uur kun je starten met een lange duurloop. Zorg aan het einde van de langzame duurloop voor een snelle wissel. Ouders kijken je meewarig aan als je om 12.00 uur wéér in je hardloopoutfit op het schoolplein verschijnt en vragen: ‘Ben je nou nóg niet wezen lopen?’

Combineer
Een duurloop naar kantoor, zwemmen in de lunchpauze en in het weekend op de fiets naar de schoonfamilie die hopelijk ver weg woont. Dat klinkt niet zo aardig, maar levert wel een lekkere lange fietstraining op. Vroeg opstaan is ook een goede manier om te trainen zonder het gezinsleven al te zeer te verstoren. Kilometers maken op de zondagochtend van 7 tot 10 terwijl de kindertjes zich laven aan Sponge Bob en de mama zich nog eens omdraait.

Zorg voor haalbare doelen
Door schade en schande ben ik erachter gekomen dat de hoeveelheid tijd die je per week kunt besteden aan sport en andere nevenactiviteiten écht eindig is. En oh ja: het gezin is geen nevenactiviteit. Het is core business. Door haalbare doelen te kiezen en door ook eens ‘nee’ in plaats van ‘ja’ te zeggen tegen bestuur zus, redactie zo, evenement hier, straatfeest daar of duurloop zoveel, lukt het me inmiddels om tijd over te houden om af en toe gewoon uit het raam te staren of een boek te lezen als het stil is in huis.

Schaats op natuurijs
Die Lance van hierboven had in 1996 een ontmoeting met meneer K. Meneer K. is verdwenen uit zijn leven en Lance heeft zich op het sporten gestort. Ik had in 1999 een ontmoeting meneer Multiple S. Meneer MS zal niet meer uit mijn leven verdwijnen en ook ik heb me op het sporten gestort. Sinds 1999 voelt sporten voor mij als schaatsen op natuurijs: ik geniet ervan zolang het nog kan en combineer naar hartenlust. Pluk de dag!

Energieverbruik fietsen en hardlopen

Vraag: Ik ga regelmatig in de ochtend een uurtje hardlopen. Ik eet dan iets kleins als een banaan of een stukje ontbijtkoek en dat gaat prima. Ga ik een uurtje fietsen, dan ben ik binnen 30 minuten leeg. Is het verbruik op de fiets zoveel groter?

Antwoord: Het verbruik op de fiets of hardlopend zal elkaar niet zoveel ontlopen. Ik denk wel dat de intensiteit invloed heeft op je hongergevoel. Bij hoge intensiteit wordt je hongergevoel gemakkelijker onderdrukt. Dat zou dus kunnen betekenen dat je waarschijnlijk met hardlopen op iets hogere intensiteit traint.

In principe heeft je lichaam voldoende koolhydraten in de spieren en lever om een uur voluit te trainen. De honger die je voelt is het dagelijkse hongergevoel wat ontstaat omdat je lichaam rond die tijd eten ‘verwacht’,
niet omdat je tekort hebt aan koolhydraten. Die signalen worden dus waarschijnlijk minder onderdrukt tijdens het fietsen. Misschien toch eerst even ontbijten als je gaat fietsen?

Korte afstand; koolhydraten nodig?

Vraag: Is het nodig om tijdens een 1/8 triathlon extra koolhydraten te nemen, bijvoorbeeld in de vorm van sportdrank, repen of gels?

Antwoord: Koolhydraten, vocht en wat zout zijn het belangrijkste om jezelf tijdens een wedstrijd van te voorzien. Dat gaat het makkelijkst met een commerciële isotone dorstlesser. Dit is vooral belangrijk wanneer je langer dan een uur bezig bent. Of je tijdens een achtste wat moet ‘bijtanken’ hangt dus af van je tijd!

Zelf zorg ik er altijd voor dat ik een bidon op mijn fiets heb waar ik af en toe een flinke slok uit kan nemen. Tijdens het lopen red je het wel zonder dorstlesser. Maar na de finish, hoe kort je ook bezig bent geweest, is het wel zaak om een grote bidon dorstlesser direct leeg te drinken. Je gaat tenslotte maximaal tijdens een wedstrijd en dat betekent dat je relatief veel meer koolhydraten verbruikt dan tijdens een zware training.

Ook voor de start moet je zorgen dat je goed ‘gehydrateerd’ bent. Drink voldoende zodat je niet al met een vochttekort start! En vlak voor de start is het een goed idee om nog even een paar flinke slokken dorstlesser te pakken. Ideaal: grote bidon dorstlesser bij de wissel en een grote bidon op je fiets. Tijdens de wissels een flinke slok pakken. Op de fiets ook en na de wedstrijd alles leegdrinken.